'insan, becerebildiği kadar uzun yaşamak ister. Yakınlarının, gelenlerinin, sahip olduğu kültürel değerlerin, önem verdiği şeylerin, adının yarına kalmasını ister.'
diye başlar kitap.. ama aslında anlatılmak istenen yarına kalmak için bugününden taviz veren insanların bunun farkına varamadıkları ve sonunda yaşadıkları pişmanlıktır. sonra yazar(üstün dökmen),bir şirden alıntı yapar,, şiir şöyledir:
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya herşeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı...
gizli bahçenizde açan o çiçekleri sevdiğinize verin, hayat yaşandığında güzeldir ;)
