sevip sevilmeyince, en azından, sevmekten ötürü insani bir eylem vardır. acı kaçınılmazdır ama yine de sevmek güzeldir. karşılıksız da olsa sevmek, aşık olmak,
delinin günlüğü kitabının yazarı olmak, bir bakışıyla bundan anlamlar çıkarmak ve mutlu olmak. bunlar güzel şeyler.
sevmeyip de, * sevgili ile gezmek, onunla olmak zaman geçtikçe ıstıraba, bencillik hissine, iki yüzlü olunduğu düşüncesine dönüşür. vicdan rahat değildir. hissiz olunduğu düşünülür. sonuç kaçınılmaz ayrılıktır.
şunu da belirtmek gerekir ki, onsuz bir hiç olunduğunu düşünecek seviyede o seviliyorsa, o zaman bu önerme yanlıştır.
bu nasıl bir saçmalıktır? seveceksin, ona dair hayaller kuracaksın, yönlenmelerin hep onun üzerinden olacak ardından sevilen seni sevmediği için hayallerin yok olarak hayatın altüst ve de kalbinde darbeler olacak ve buna polyanna'msı bir şekilde "sevmemekten iyidir" diyeceksin öyle mi?
kısacası tanım: birini gerçekten sevmemiş kimsenin felsefik konuşmaya çalışması sonucu ortaya çıkan arabesk ve anlamsız bir söz.
yanlış önermedir. sevmeyip sevildiğin taktirde egon tatmin olur, götün kalkar (bkz: götü kalkmak). sevmeyip sevdiğinde sürünürsün, bazen hoş hissedersin ama sonucu senin zararınadır.
