çoğu insana göre sevginin karşılığını veren ve sadakati bilen güzel canlı.
pandemi öncesi ve sırasındaki dönemde besleyip sevdiğim en az 4-5 köpekle uzun yürüyüşler yapardık. dinlenmek için oturduğumda yanıma ya da önüme uzanırlardı. şimdi bazıları kayboldu, bazıları öldü. onları çok özlüyorum ama geri kalanlarla dostluğumuz sürüyor.
osmanbey de yaşanan durum.
kışın bodrum havalandırması önünde yatan köpeği sevmiştim. kalkıp peşimden gelmeye başladı. şişli camisi karşısında mc donald's önüne gelince içeri girip big mag patates kola aldım. tepsi yerine bir tane de siparişleri koydukları karton kutu aldım. big mag ile patatesleri kırıp bölüp kutu içinde harmanladım. dışarı çıkıp köpeğin önüne koydum ve yanına diz çöküp köpek hamburger patatesleri gömerken kolayı da ben içtim.
kaldırımdan geçenler bazen garipseyerek bazen tebessüm ederek bize bakıyordu.
neyse ki fiyakamız tipimiz düzgün de önümüze bozuk para atan olmadı.
Bir süre sonra işe sizinle gelip iş dönüşümde yine sizi alıp eve götürür oluyorlar. Bodrum'da ki şubemizde iş çıkışı yürürüken Nuri Bozok birde çitlenbik vardı her gün gece aynı saate bizi alır eve götürürlerdi hey gidi günler hey.
Acayip rahatsız oluyorum bu durumdan. Sevdim ve orada bitir arkadaş bu ilişkiyi. Ne daha uzatıyosun? Neyin peşindesin? Arkamdan gelerek seni evime alacağımı falan mı düşünüyorsun? Seni bu hayattan çekip çıkaracağımı mı? Bazı insanlar da böyle. Bitiş noktasını algılayamıyor işte. Paçamızda geziyorlar.
