dünyadan tad almak için ne yaparsan kardır. sonunda ölüm olan bir oyunun içindeyiz. öyleyse tadından, tuzundan, baharatından nemalanmadan gitmek ne kadar akıllıca ki?
ölümün ne zaman geleceğini kim bilebilir? dünya hakkında olumlu duygularla göçüp gitmek için sevmek fiilinin uygulanmış halini bol bol yaşayıp gitmek hiçte fena bir fikir değildir. hele ki sevişmeyen insanların gerilimini gördükçe bu fikrin doğruluğunu bir kez daha anlıyor insan.
