yani bir şeyde diyemiyorsun ki usta.
sen ona deliler gibi aşıksındır, dünyalar kadar seviyorsundur ama o seni sevmiyordur işte, zorunda da değildir zaten.
öyle boktan bir durum ki, seveceksin desen mantıklı, sevmiyor desen mantıklı.
Beni sevmedi.
Bu mühim değil, kimseye kendini sevdiremezdin. insanlar şanslı olanlar ve şanssız olanlar diye ayrılır. Kendini şanssızlardan sayar, yaşamaya devam edersin.
Beni sevmedi.
Bu önemli değil, zaten beni kimler sevmedi saymaya vaktim yok. insanlar mutlu olanlar ve mutsuz olanlar diye ayrılır. Kendini mutsuzların içine katar devam edersin.
Beni sevmedi.
Bu tuhaf değil, acısı derin, sorgusu uzun ama kabullenilir. insanlar aşık olanlar ve aşık olunanlar diye ayrılır. Kendini aşık olanların en aptalı ilan eder devam edersin.
Beni sevmedi,
Beni seviyormuş gibi yaptı.
Bu mühim,
Bu önemli,
Bu tuhaf,
Bu kabullenilemez ve katlanılamaz.
Bunun ağrısı dinmez, bunun kırgınlığı unutulmaz.
Sevilmiyor olmanın çaresizliğinden sağ çıkar da herkes, sevildim sanmamın düşüşünden kurtulamaz.
tuhaf değildir aslında. sevilmiyor olmanın tuhaflığını; yani siz kendinizi bildiğiniz için, neden sevilmiyorum lan acaba neyim eksik ki diye düşünebilirsiniz de. acısının tuhaf geliyor olması asıl tuhaf olanıdır. sevilmiyor olmaktan memnun olan kişiler olsa bile, içten içe ufakta olsa dahi bir acısı vardır ya. insanız sonuçta. hiç değilse safi sevilmek özgüven verir ya.
