düdüklü tencere. bu kadar itici bir şey olamaz. Annem 'tencere tüpte, ses gelmeye başladığında suyun altına tut...'la başlayan cümleyi her kurduğunda müthiş derecede geriliyorum. ne zaman ses çıkaracak diye başında bekleyip, ses çıkarınca da 'ya patlarsa.' diye geriliyorum. nefret etmek, sevmemenin ötesinde çok yoğun ve öncelikle kişinin kendisine zarar veren ilkel bir duygu. Eğer böyle düşünmesem ve bir şeylerden gerçekten nefret edebilseydim, nefret edileceklerin en başında düdüklü tencere olurdu herhalde. ne lüzumsuz icat.
