her seferinde nükseden bir hastalık gibidir. içten içe gıcıklanılan, varlığından dahi rahatsız olunan, kendinizce fişlediğiniz bir yazarın entrysine her hangi bir başlık altında her hangi bir vesileyle denk gelince, yazar nickini okur okumaz, entrye dahi bakmadan eksileme dürtüsüdür. sizin için ne yazdığı önemli değildir. bu dürtü, bünyede gayriihtiyari olarak husule gelir. yani bir refleks gibidir. istemsizcedir. bir nev i pavlov'un deneyi durumudur.
zamanla bağımlılık yapan bu kötü duygu ve yönelim, kişiye adeta tevbe suresinin 5. ayetindeki gibi, vahyedilmiş gibidir. "onları nerde görürseniz eksileyin", beyin kıvrımlarında dolaşan zangoç sürekli kafanızın içinde bunu hatırlatır size.
ben de bu hastalıktan mustarip biriyim.
özellikle, enderun sevgiler, sevi yordun beni cok, murteci, kafiyesiz eleman gibi yazarlar bu grup içinde öne çıkan nickler. bir başlık altında, bir entryde, oylama yapabileceğim her hangi bir yerde, yeter ki görmeyeyim bu isimleri okuduğum an zımbalıyorum.
ama bunu istemsizce yapıyorum. haklarını helal etsinler, etmezlerse de s.kimde olmaz gerçi.
'bir insan tamamen berbat olamaz, çünkü insandır' diye cevap vermek istediğim bir hede. ne kadar gıcık kaparsan kap sırf ön yargıların uğruna güzel bir entry i eksilemek 'duygularını mı kullanıyorsun yoksa fikirlerini mi' sorusunu akla getirir.
ki hiç hoş gözükmediği apaçık. dürtülerinize yenik düşmeyiniz derim bu noktada.
