lisedeki 5. senemin son günü bana "gene kalmadın dimi?" diye soran dayı. hem taktir hem de onur belgesi almıştım ipne. onur belgesini de 150 kişi içinden bi avuç kişiye vermişlerdi.
bazen bir değil iki değil sayısı yirmi otuza kadar çıkan akrabalardır. genelde yaşıtlar olur, çoğu yüzüne güler arkandan konuşur. bu bir gelenektir sanki, mecburdurlar buna.
El öptürtmeye cok merakli, bana surekli saygi gosterilsin diyen akrabalardir. El opmeye itirazimiz yok da, ulan bu kadar eski kafali ,saygi delisi olmayin be. Bir neslin kendine olan guvenini yok ettiniz, yaziklar olsun sizin gibilere...
dayımın kızıdır. saygısız. evli üstelik. insan zor bela hoşgeldin der mi ya, bırak bir küstahlığım da yok. yarın öbürgün nasibimin yanında yapmasın fena bozarım.
