Yakın arkadaşım bana, eğer seni tanımamış olsaydım seninle arkadaş olmayı bırak sana selam bile vermezdim, dedi.
Duruşum, surat ifadem ve kurduğum kısa ve öz cümleler diğer insanlar da bana karşı negatif bir yargı oluşturuyormuş, yine bunu da arkadaşım söyledi.
O zaman biz nasıl arkadaş olduk? Sanırım Şartlar öyle gerekti.
Böyle bir tip olmak bir bakıma iyi, çünkü çevrende çok gereksiz insan olmuyor. Ama diğer taraftan da yersiz yere insanların kötü bakışlarını ve düşmanlıklarını kazanıyorsun. Ne biçim hayat la bu?
evet o ben. cidden başka biri olsaydım kendime katlanamazdım. zaten katlanamıyorlar da. nerede bi tuhaflık varsa gelip beni bulmuş. benim gibi duygusuz, merdivenlerden nefret eden, desenlerden huylanan, her şeye ayrı bir takıntısı olan, her zaman yüzü asık gezen, gülünce de hayvan gibi gülen birini kim çeker ki? en iyisini yapıyorsunuz arkadaşlar, devam edin.
Her gün yüzüme vuran gerçek. Hiç şikayetim yok.
insanların hassas noktalarını fazlasıyla işgal etmekten olsa gerek. Bir de gerçeklerden bahsedince bunları kaldıramıyorlar.
