hayata küsmeye neden olabilecek bir durumdur. hep birilerini sevmeyi ve sevilmeyi düşlersiniz ancak sevdiğiniz kişi size aynı derecede karşılık vermez o andan sonra sevilebileceğinize inanmak imkansız gibi gelir.
yine de son bir kere yalvarmak, kendine yakıştıramadığın derecede küçülmek. her sabah ayrı bir çelişki ile uyanmak, belki bugün diye ümit etmek. sevilmeyeceğine inansan bile bir mektup daha yazmak, elimden gelen herşeyi yaptım mı acaba diye kendini kandırmak. oysa içten içe sevilmeyeceğini bilmek.
işte insanı yiyip bitiren düşünce budur.
kendinizi yer bitirirsiniz, düşünürsünüz fakat aynaya baktığınızda gördüğünüzden hiçbir zaman hoşnut olamazsınız. sonra da kimsenin sizi sevmeyeceğine inanıp krizlere giresiniz. ayrıca aynada gördüğünüzden sadece siz memnun değilseniz ( yani başkaları sizi yakışıklı/ güzel buluyorsa) millet size aptalmışsınız edasıyla bakabilir. bu sizi daha da sinir eder.
