fuzuli'ye sormuşlar, en güzel şey nedir diye, sevmek demiş.. ya sonra demişler; sevilmek demiş.. neden önce sevmek demişler, fuzuli demiş ki; insan sevdiğinden emindir ama sevildiğinden hiçbir zaman emin değildir
Yani dostlar üzülmeyin hissetmeseniz de elbet sizlerde sevildiniz.
çocuk yaştasındır, kışın ilk karı yağar, bunu günler öncesinden haber kanalları vasıtasıyla öğrenmişsindir zaten. o günü iple çekersin, sabah kalkıp ilk işin camdan dışarı bakmak olur, işte beklediğin; bembeyaz örtü. anneni babanı ikna edip sıkı sıkı giyinip sokağa çıkarsın ve yılın ilk karına havalara uçarak dokunursun, kar yüzüne dokunur, yüzünde çiçekler kadar güzellikler açar.
şöyle bir olayla anlatayım.
sanırım kasım ayıydı. kız arkadaşımla bi bankta oturmuş konuşuyoduk. hava da epey soğuktu. benim de üşümeye başladığımı anlamış olacak ki ellerimi tutup montunun içine sokmuştu.
ben ilk kez o an "bu kız beni gerçekten seviyo." demiştim kendi kendime. belki o kadar büyütülecek bi hareket değildir, bilemiyorum. ama benim için cidden çok önemli bi andı.
daha sonra beni terk etti.
ben bu işlerden pek anlamıyorum galiba. neyse sen beni baz alarak hareket etme. ne olur ne olmaz.
