kırıcıdır. ancak kendinizi başkasının verdiği değere göre "değerli" hissetmemeyi öğrendiğinizde daha az yara almaya başlıyorsunuz. insanların hakkınızda ne düşündüklerini, ne hissettiklerini, başarısızlıklarınızı umursamayın ve kendinizi sevin. tek çare bu.
insanı derin yaralara gark eden durum. Bir kere psikolojik tramvaya yol açar ve hayattan zevk almak zorlaşır. işin kötü tarafı ileride bir kişi sizi severse bile güveniniz azalır herkesten kaçarsınız. Zordur.
Bu hissi çok yaşadım ve yaşamaya devam ediyorum.Yalnız, bu his herkes gibi beni üzmek yerine sinirlendiriyor. Şöyle ki;
kimsenin aldığına ettiğine karışmam, malında mülkünde gözüm yok, kıskanç bir insan değilim, kavgayı sevmem bu sebeple problemlerimi konuşarak/ tartışarak çözmeye çalışırım, kendi halinde takılan biriyim..
Be Allah'ın cezası beni niye sevmiyorsun? Derdin ne?
illa ağzına mı mıçayım?
Tuhaf tuhaf tripler, küsmeler, laf sokmalar. Benimde bir sınırım var patlayınca da kötü ben oluyorum.
(Bu bahsettiğim sadece karşı cinsle alakalı olmayıp, kadın/erkek hayatımın bir köşesinde olup, çıkarttığım kişileri kapsar)
Size böyle hissettiren insanların olduğu bir ortamda iki şey yapmanızı önerebilirim.
1-O ortamda inatla bulunmaya devam edip,o insanların bi burnuna işeyip bi burnuna sıçıp,it gibi değersiz olduklarını hissettirin.
2-yapmak istemiyorsaniz yahut yapamayacak durumdaysanız da o insanları da ortamı da ölene değin terk edin.
Yaşanılan her türlü güzel şeye rağmen artık sizden boğuluyor ve eskiden hoşuna giden şeyler artık canını sıkıyordur. Bunları fark ettiğinizde ya da direk sizi sevmediğini söylediğinde sevilmediğiniz gerçeğiyle karşı karşıya kalırsınız,
oysa sevin dedi tanrı, karşılık istemeden pazarlıksız...
Siz karşılıksız seversiniz ama sizi sevebilecek birini bulmak her geçen gün azalır. Çünkü sizi sevmeyenler sevecek birini bulurken siz sizi sevebilecek birini bulacak güç bulamazsınız, her geçen gün sevginizi birilerine dağıtırsınız ve umutsuzluğa gark olursunuz.
tanım: karşı tarafın açık bir şekilde söylememesine rağmen davranışlarından ya da konuşma şeklinden çıkarılabilecek bir durumdur.
belki de insanın canını en çok acıtan olaylardan biridir, sevilmediğini hissetmek!.. tam tersine o kişi sizin çok sevdiğiniz biriyse, sevilmediğinizi hissedersiniz ama yine de acaba bana mı öyle geliyor diye de avutursunuz kendinizi bi yandan(aslında bal gibi sevmiyordur hamunagoyum e be eşek) köpekliğinle kaldığının resminden başka bir şey değildir aslında . . işin kötü tarafı "sen köpek gibi seversin, o seni belediye gibi zehirler."
