Çok saçma gelirdi başta... Sen o kadar severken, onu her zerrende hissederken, onca tesadüfe rağmen onun seni sevmemesi cok saçmaydı. Geç oldu ama kabulleniyor insan...
Kabullenmek travmatik bir süreç ama, eninde sonunda anlıyor insan.
Şu çok acımasız bir gerçek; eğer küçücük bir an bile “acaba beni seviyor mu?” diye düşünüyorsanız sevilmiyorsunuz demektir.
Çünkü sevilmek öyle bir şey ki, gerçek olduğunda anlamamak mümkün değil...
öncelikle kişinin sevilmeyecek biri olduğunu kendini iyiden iyiye inceleyip sonunda karar vermesi gerekir. Bu karar sonrası sevilmediğini anlayan kişinin bunu kabullenmesi de aynı oranda acı ve duygusal çöküntü ile devam edecektir. Sonrasın iki seçenek vardır; ya kendisini sevecek ya da kendini sevecek birinin olabileceği düşünerek sevgi dilenecektir.
ilk başta hatayı kendinde ararsın. Dersin ki neden sevilmiyorum, biraz daha iyi davranmalıyım. Şu şu hareketlerim yanlış.
Sonra onları düzeltirsin dersin ki her şey daha iyi olacak. Ama bakarsın ki hiçbir şey düzelmiyor, aksine ilişkide baskılanan değersizleştirilen taraf oluyorsun. Bu durum katlanarak artıyor. Sen ilgi ve sevgi bekledikçe bunu asla görmemeye başlıyorsun. Karşındakine beni sevmiyor musun diye sorduğunda ise ben seni çok seviyorum diyor. Sebebi de yedekte kimsenin olmaması. Seven insan, merak eder ilgi duyar.
Sonra ne mi oluyor. Canına tak ediyor sevsen bile ayrılıyorsun. Aradan zaman geçiyor dönüp kendine bakıyorsun. Ve diyorsun ki sevilmek uğruna ne iğrençlikler çekmişim. Geçirdiğin zamana üzülüyorsun.
Içinizden aynı anda binlerce duygu geçer ağlamak, gülmek, bağırıp çağırmak istersiniz.mimikleriniz şekilden şekle girer. birazda eliniz ayağınız boşalır koyacak yer bulamazsınız.sonra bir soru dank eder.nasıl ya? "Peki tüm olanlar" diye serzenişler tutturmak istersiniz.
Neye ve kime yapacaksınız? Sevmedi diye boynuna ip dolayın bir de. O sevilmeyi hak etti diye karşılığında sevmek gibi bir borcu yok. Kabullenip zamana bırakmalı. belki de olmamasında daha büyük bir hayır var hangimiz bilebilir? Yutkunmakta güçlük çektirir ancak kimseye bir şeyi zorla kabullendiremezsiniz.sevgiyi bile..
çok acı bir durum olsa da kabullenmek gerekir. hem öylesi daha iyi olacaktır, bu tür şeyler yaşamış insan tedbirli davranır gerçekten mükemmel sevilecektir bir zamanda.
Zor hemde çok zor. Niye kimse beni sevmiyor ya. Tamam çok zeki değilim, çok güzel değilim, çok eğitimli de değilim belki ama bende insanım sonuçta sevilmeyi hiç mi haketmiyorum!
başka insanların düşüncelerini, hislerini yönlendiremezsiniz.
sevdiğiniz tarafından sevilmiyorsanız, yanınızdaki ile öncelikleriniz tutmuyor demektir.
zorlamayın, hırs yapmayın.
Kabullenene kadar ölür ölür dirilirsiniz zordur. 9 canınız varsa 8ini harcarsınız. Kabullendiğin an sende de bir şeyler değişmeye başlamıştır artık. Geriye kalan bir canla devam etmek durumundasınızdır hayatınıza.
