hiç sevilmediğini anlamak kadar zor değildir. hiç lan hiç amk. zaman geçer, günler geçen bu gerçeklik bir piç gibi sana kalır. hiç sevilmemişsindir. hiç değer görmemişsindir. acınası bir hal, yalan bir durumdur.
Kabullenmemeyi beraberinde getirir. Sizi sevdiğini sandığınız her anı tekrar düşünürsünüz sonra sizi sevdiğine tekrar inanırsınız. Sizi sevdiği ile ilgili taşıdığınız umut egolarınız ile birleşir ve onun sizi terkedeceği güne kadar onunla beraber olmaya devam edersiniz.
Oysa birinin sizi sevmediğini düşünüyorsanız o kişi gerçekten sizi sevmiyordur. Net.
içine düşüldüğü zaman insanın ruh halini karşıdakinin kendine bağlama özelliğiyle orantılı oranda bozan durumdur. yaşanılması çok zordur , ama yaşandıktan sonra insan kendisini daha bir olgun hisseder. bir nevi içindeki çocuğu öldürür. ayrıca birde ben seni o şekilde sevmiyorum durumu vardır ki daha mı iyi yoksa beter mi ben bilmiyorum.
Arada sevgilim sahte sahte konuşuyor, istemeden gülüyor, gözlerime bakıp romantik olma Çabaları iÇine giriyor işte o zaman ben sevilmediğimi farkediyorum. Sonra geÇiyor neyse ki bu duygular.
Seni bekledim de ne oldu ha? Beni sevdiğini sanmıştım halbuki yanılmışım. Madem neden benimle aramızda bi'şey yaşanacak gibisinden konuştun? Neden? Hoşuna mı gitti oynamak, annenin sana daha masum bi cocukken aldiği bebeklerle oynamaya benzemez bu güzelim. Basından söyleseydin keşke, sevmiyorum seni diyebilseydin ama diyemezdim ki seni üzmek istemiyordum canimin ici dedin. Sonra gittin. nasil böyle mi daha güzel oldu benim kalbimi kendi ellerinle söküp elime vererek mi?
uzun bir ilişkiden sonra bunu anlarsanız adamın amına ekstra koyar. 'her şey mi yalandı aq' sorusu beyninizi kemirir sürekli. kemirmekten daha fazla gibi bir şey hatta amk..
Gerçekten insanı yıkan ve hüsrana uğratan bir duygu. Hep sevildiğimizi düşünürüz, ama gün gelir sevilmediğimizi anlayınca büyük bir ruhsal boşluk içine düşeriz. Bu yüzden kimin bizi sevdiği kimin sevmediğini iyi analiz etmek gerekiyor. insan ilişkilerinde dikkatli olmak lazım.
herkese, her şeye olan inancını değiştirir. yetiştirir demeyeceğim yetiştirmek şöyle dursun çocukluktan çıkarmaz. sinir krizleri geçirtir, saatlerce ağlatır, yıllarca düşündürür.
hiç bir şey, hiç kimse tarafından sevilmemek şöyle dursun, önce sevilip sonra atılmak...
önce kardeşimsin, sonra değersiz bir et parçası.
sonra'sını anladığında böyle her saniye etinden et kopar, inancın değişir. sonra anlatmaya çalışırsın anlatacak birini bulamazsın, bulsan bile hep siktir edilirsin. sevdiklerin ölürse öbür sevdiklerin acısını öbür sevdiklerinden çıkarır. biri de sensindir.
sonra yalnızlığa gerçekten alışırsın. depresif şarkılar dinler efkarlanabilirsin. bir gün arkadaşlar çıkar karşına, inanmazsın, bunlar da gider dersin takılmazsın. ama onlar sana takılmıştır bir kere. çok eğleneceksindir.
eğlenebildiğin kadar eğlenirsin ama unutursun ki takılan çengel beraberinde kumaş götürür. sonra onlar da gider.
kız seversin, sinir harbini bastırsın, huzurun olsun, sığınağın olsun diye soyut sevgiyi gerçeğe dökmek istersin. çabalarsın, başaramazsın. çabalarsın başaramazsın. o olmadı başka kızlar başka kızlar hiç biri olmaz.
zamanında bu yola girerken her şeyi göze almamışsındır, fakat her bozulmada beklentilerin artmıştır. fakat artık terraria'daki corrupt biome'a dönmüşsündür. duygu yolsuzluğuna uğramışsındır. gözlerinden yaş akmaz. hayallerin bir bir çürür. kardeşlerin(!) aramaz sormaz. arkadaşım dediklerin bir bir küser. yazdıkların sevilmez. annen ve babandan zaten umudu kesmişsindir. sinirlerini de bastırmak zorunda kalmışsındır.
sevilmediğini anlamışsındır.
"sonra bakacaksın göreceksin çaren yok
devam edeceksin yalandan yaşamaya"
-manga
her dinlediğinde "herkes gerçekleri yaşayacak, gerçekleri güzelleştirmek de herkesin elinde" derdin, öyle olamadığını farkettin. sinir çıkarmaya kalktın "burası yeri değil" dediler, eğlenmek istedin "burası yeri değil" dediler, dalga geçmek istedin "onların da duyguları var" oldu, oldu da oldu, olanlar oldu, ölenler öldü. bunalıma girdin, kendini paraladın, küfürler ettin, isyan ettin, headshot yemişe döndün, sonunda sen, öldün. kimin umrunda? hepsi boşuna.
sevilmediğini anladın.
yakışıklıya her kız domalır, güçlüye her kuş cilvelenir, ders çalışanla herkes konuşur, parası olana her erkek kardeşim çeker, ortamı olana herkes yavşar.
biri bile yoksa seni senden başkası umursamayacak.
bu senin suçun değil boşuna kendini sinirden harap etme.
illa ki sinir çıkaracaksan duvar parçala
ister yumrukla ister tokmakla.
zor değildir. bakışından, tavrından, gidişinden ve hatta dönmeyişinden bir şekilde anlarsınız. kimi bakış safhasında anlarken, kimi de ancak dönmeme safhasında anlar.
içine oturuyor ya. Kabullenemiyorsun bir türlü. Seviyor ama lı cümleler biriktiriyorsun sayfalarca... Sonra daha fazla inkar edemediğin bir an geliyor. tüm safaları yırtıp tek bir kelimeyle nokta koyuyorsun koca deftere.
