zordur dostlar...
hele canından çok sevdiğin bir insan tarafından sevilmediğini anlarsan...
hele evlendikten sonra hayatını adadığın kişi tarafından sevilmediğini anlarsan...
hele uğruna herşeyden vazgeçtiğin kişi tarafından sevilmediğini anlarsan...
zordur dostlar, çok zordur...
insanı üzer, kalbini sıkıştırır,
önce yok canım dersin, sen kendi kendine evhamlanmışındır, sen onun için öl dese ölecek, istediği herşeyi yapan birisindir...
sana sürekli "seni seviyorum", "sensiz yapamam", "ne olur beni bırakma" dediği kişisindir...
"ne olur beni bırakma", "beni aldatma"...
için için düşünürsün, iyi ama neden bunları bana söylüyor?
ben onu bu dünyadaki herşeyden çok seven kişi olarak nasıl onu bırakabilirim?
ben gözüm ondan başkasını görmezken nasıl onu aldatabilirim?
ve en sonunda anlarsın ki...
o dediği sözler esasında kendi içinde bastırdığı düşünceler...
ama bunu anladığında senin için artık çok geçtir...
aslında sen onun için önemli değilsindir, onun sevgisine sahip değilsindir.
sadece onun hayatta şu an için tutunabildiği bir dal, kendini daha iyi hissetmesini sağladığın bir platformsundur...
sonra ne olur?
önce kendini sevdirmeye çalışırsın, iki kat ilgi, iki kat sevgi gösterirsin...
şımarır, iyice hayatı çekilmez yapar...
sonra asabileşirsin, ona bir zarar veremeyeceğin için kendini yer tüketirsin...
umursamaz, ne halin varsa gör der...
üzülürsün, sineye çekersin ve...
terkedileceğin günü beklersin,
her gün acı çekersin...
zordur dostlar, zor...
hemde çok zor...
Sıradan bir insansa eğer sizin için, üzülmezsiniz. Yani üzülseniz bile anlık olur geçer bir daha üzerinde düşünmezsiniz pek fazla. Sonuçta sizi sevmeyenler olabilir normaldir bu.
Ama...
sizin sevdiğiniz insanın sizden esirgediği sevgiyi bir başkasına verdiğini görürseniZ.. işte bu canınızı yakar. insanın zoruna gider.
Karşılık alamamak bir yere kadar üzer. Demek ki karakteri bu yapısı bu dersiniz telkin edersiniz kendinizi. ne zaman ki o insanın başkası için neleri göze aldığını görürsünüz işte orada gerçekler acı bir tokat gibi yüzünüZe çarpar.
zamanla geçer ve bu zaman hızla gelir.. bu nedenle kendinizi çok kahretmeyin.. kimse vazgeçilmez değildir.. bir de etkisi yaşa orantılıdır.. 2o yaşında bunu anlarsanız dağılırsınız ama 30 yaşında bunu anlarsanız toparlanırsınız..
Şu ana kadar hiç sevgilim olmadı. Özenmiyorum da. Ama bazen kendimi çok yalnız hissettiğim oluyor. Arkadaşlarıma baktığımda (sevgilisi olanlar için) gerçekten sevmeseler de mutlular. Bazen sevilmemek çok kötü hissettiriyor. insan sevildiğini bilmek istiyor.
