anlatılmaz yaşanır. bu konu üzerine binlerce entry girilse bile açıklayıcı olmaz. ama özet olarak; çok içler acısı bir durumdur, kendini öldürmek istersin.
hele ki bu kızla aylarca aynı yolları yürüyüp, beraber işe gidip, beraber eve dönmüşseniz. her sabah aynı yerde onunla işe gitmek için beklediyseniz. aynı yerde yeyip içmişseniz. yapılabilecek en güzel sürprizleri yapıp yüzünü güldürdüyseniz. şiirler yazıp vermeye cesaret edemediyseniz. hastalandığında, en zor anlarında yanında olup, umutsuz zamanlarında arkasında olduysanız. işten bile aynı anda istifa ettiyseniz çok koyar. üstüne üstün ne mi olur? henüz bir-iki aydır tanıyıp çıkmaya başladığı biri için, sizin, onun iş yerini ziyarete gidip hayırlı olsuna gittiğiniz gün. sizi gördüğünde yüzünde gülümsemelerin patladığı anın, heyecanlı heyecanlı konuştuğu anın bir kaç saati sonrası mesaj atıp ''xxx sana söylemedim ancak benim çıktığım biri var, bizi görmüş, kötü oldu. bunu söylemek benim için çok zor ama görüşmeyelim kib.'' dediyse alıp başınızı duvarlara vurasınız gelir. onca geçen zamanlar, yaptığınız onca şey işte bu kadar değerlidir. bir mesaj kadar. hatta kısa mesaj, kib... peki ne yaparsınız? hiç bir şey. kızarsınız, küfürler edersiniz kendi kendinize. günahın kadar sevmesen bile senin için bunca şey yapan bir adama böyle mi yapılır dersiniz. aklınız ermez böyle bir vicdansızlığa. konuşma gereği bile duymadan bir mesajla silinip atılmak ne kadar zordur, hemde sebepsiz yere...parçalanır içiniz, sonra biraz durulursunuz, onun için yaptıklarınızın sizi de mutlu ettiği aklınıza gelir. olacağı da yok tabii ancak bundan sonra ayaklarınıza da kapansa ölmüştür o sizin için, yolda görseniz suratına tükürmezsiniz ancak yaşadıklarınız güzel bir hatıra olarak kalır, onuda hiç unutmazsınız.
