1.
-
ilkokul 1. sınıftayım daha.
ayakkabılarını bağlayamazdı deniz gözlüm. acayip seviyordum da arkadaşlara sadece hoşlanıyorum diyebiliyordum.
ankara nın karlı bir günü. botlarını giymiş incecik ayaklarına. bağcıklar yerde sürünüyo.
"elif" diyorum "düşeceksin.".
"bağlayamıyorum ki" diyor.
"ee ben yarım edeyim o halde" diyorum.
"peki" derken öyle tatlı ki..
yavaşça eğiliyorum ayaklarına. bir yüzük olsaydı elimde evlenme teklifi ederdim diye içimden geçiriyorum.
bir yandan kafamı kaldırıp deniz gözlerine bakıyorum. bir yandan bağcıkları bağlıyorum..
bitmesin istiyorum lakin bitiyor her güzel şey gibi.
"teşekkür ederim" diyor elif.
rica ediyorum ben de.
bir adım sonra elif yere düşüyor. meğer aşk sarhoşluğu botları birbirine bağlamışım işte.
ağlıyor elif, "ne yaptın sen" diyor bir yandan. özür diliyorum. beyaz çorabının altından kırmızı bir sıvı akıyor.
özür diliyorum defalarca.
hala da özür diliyorum..
2.
-
ilkokulda sıklıkla yapılan.kızlarda özellikle ayakkabı bağlarını çözer her teneffüste tekrar bağlansın diye.
3.
-
bir kore dizilerin mottosu.
