edit: biz buna halk arasında antidepresan diyoruz. her ne kadar tavsiye etmesem de ilk zamanlar için çok iyi olabiliyor. 7/24 uyuduğunuz için ya da uyanık olduğunuz ender zamanlarda yüzünüzde aptal bir sırıtmayla dolaştığınız için öyle gibi hissediyorsunuz ve mutlu oluyorsunuz. sonra tekrar uyuyorsunuz. bir bakmışsınız ki aklınıza gelmiyor. böylece unutmuş oluyorsunuz. tabi bunların teoride kaldığını söylemeden de geçmek istemiyorum.
sosyal medyadan takip etmeyi bırakın.
hele hele mevcut bir sevgiliniz varsa. bu her ikisine karşı da şerefsizliktir.
baktın unutamıyorsun, instagramdan fotoğrafını beğen,ne bileyim tweetlerini takip et falan. altından anlamlar çıkar. "aa bana demiş olmalı bunu." he yarram sana dedi. bu arada sevgilin de seni düşünsün. haysiyetsiz.
hani "unutmuyorsun sadece alışıyorsun " sözü varya kesinlikle doğru. unutmak değil acı aynı acı, yalnızca zamanla alışma sözkonusu. hani yanak kıllarını ilk defa cımbızla çektiğinde çok ağrır sonra sonra o acıdan zevk almaya başlarsın ya hah onun gibi iste. ama takıntı haline getirmemek için o whatsapp taki son görülmelere vb. şeylere başlayacaksın yoksa hersey çok daha kötüye gidecektir. bide onunla geleceğe dair umudun kalmayacak eğer o umut kırıntısı varsa kurt gibi içten içe kemirecektir seni. beklenti olmayacak yani. ama seviyorsanız sonuna kadar koşmalısınız sevdanızın ardından.
yoktur. hissedilen sevgi gerçekse unutulması kesinlikle mümkün olmaz. unutulmasının istenme sebebi kişiden kişiye değişir. yalnızca sevginin insanın içini kasıp kavurması zamanla geçer, alışılır. fakat sevilen kişi insanın her aklına geldiğinde bir şeyler yeniden canlanmaya başlar. bunun maalesef ki sonu gelmez.
