bazen bastırılmak istenip bastıralmayan bir duygudur. "herkesin işi gücü var, durmadan telefona bakıp senin mesajını karşılayacak hali yok ya insanların" diyebiliriz. kendimizi anlayışsız ve biraz yüzsüz hissedebiliriz. bazen de karşıdan tepki görmekten korkarız.yazdığımız şeyleri okuyunca saçmalıyoruz ya da fazla geyik yapıyoruz gibi gelebilir. ama bu kadar. bunların hepsi sevilen kişiye daha fazla yakın durmak, nefesini sürekli hissetmek, onsuzluğa tahammül edememekten. yemin ediyorum, eğer sevdiğim kişi onu düşünürken, ona mesaj atarken, onunla konuşurken, mesaj atma isteğini bastırmak için kafamı soğuk suya soktuğum halimi felan görse acayip çarpılır. sonra nolur bilmiyorum.
akşamları daha da baskınlaşır..napmış netmiş sorun, soruşturun, hal hatır devan edin. karikatür felan atın. neşelendirin, onun için fotoğraf çekin gönderin. sevinir. sevinmesi yeter. yani şöyle bir ikilem olabilir, kendin için mi onun için mi? valla her ikisini bir kefeye koyarsak onun için ama ondan bağımsız olmayan bir özne olarak kendim için, dengededir. sıkmAdan.
bazen imkansızı başarıp bu isteği bastırabilmek. önemli.unutuyoruz.bizden başka işleri, arkadaşları, sevdikleri olabilir. ben her şeyi ve herkesi unuturken o unutmayabilir.bunları da hesap etmek lazım. sevmek ve bunu bastırmak, içevurmak çok zor be gülüm. ama bazen yapabiliyorum. sonra duruluyorum.
