2 yıldır tanıyorsunuzdur onu...
bazen msn'den konuşurdunuz bazende arardınız... iyi çok iyi bir arkadaşınız gibiydi sizi anlardı dinlerdi ama içinizde elinizde olmadan ona karşı bir aşk beslersiniz... elinizde değildir bu,her resmini görüşünüzde titrer içiniz... bu gerçeği onun sevgilisinin olması bile değiştiremez ama siz uzaksınızdır sadece iletişim araçları ile görüşebilirdiniz... o istanbuldaydı siz ise marmariste...
hep açılmak istersiniz ona onu sevdiğiniz söylemek istersiniz karşılık almayacağınızı bilsenizde,sadece o yük kalksın üstünüzden her aklınıza o geldiğinde gözlerinizin artık yaş dolmasını istememediğiniz için söylemek istersiniz onu sevdiğinizi... bir gün msnde konuşurken tatile bir aylığına marmarise geliyorum der,ekrana bakakalırsınız gerçek olamayacak gibidir o an... sürekli size sevgilisini terketmek istediğini onu sevmedığını söyler... neden ayrılmıyorsun onunla sorusuna ise annesinin ve babasının boşanmış olduğunu çocuğun intaharın eşiğinde olduğunu söyleyerek cevap verir size... pekala dersin... sonuçta onun hayatıdır...
ve o büyük hafta gelir, o marmarise gelecektir... günler hatta saatler bile geçmemekte inat eder...geleceği akşam gelir çatar telefonunuz çalar marmaristeyim ben der sanki rüyadasınızdır... tamam işten çıkınca geleceğim sizin mahalleye dersiniz...saat 7 olur...işten çıkar dolmuşa binersiniz dolmuştayken camdan izlersiniz dışarıyı... dolmuştan inersiniz.. o buradaki arkadaşı ile havuzun başında oturmaktadır...sizi bekliyordur...havuzdan içeri girersiniz... kucağında birinin bebeğini sevmektedir... ayaklarınız boşalacak yürüyemiyeceğim sanırsınız...ama yanına kadar gitmeyi becerirsiniz... ona sarılmak istersiniz ama ailesi balkondadır... sevgi dolu bir merhaba çıkar ağzınızdan sadece oda merhaba der oturursunuz... gece olana kadar sohbet edersiniz onunla... kalkma vakti gelir yavaş yavaş ben gideyim dersiniz..ve gidersiniz.
her akşam onunlasınızdır artık ama o fazla çarşıya çıkamamaktadır.ailesi izin vermemektedir.farketmez dersiniz..onunla olmak yetiyordur zaten... sürekli havuzun orada oturursunuz,bir gün ailesi arkadaşıyla ona izin verir arkadaşı benimle buluşacağını bildiğinden onu çarşıya bıraktıktan sonra bir yere gider... önünüzde sadece ikinizin olacağı saatler vardır... sahile gider oturursunuz... hiç durmadan sürekli birşeyler anlatırsınız... o ise susar hiç konuşmaz... ona hiç ayrılmayacağınızı söylersiniz. annenizle babanızın boşandığını biliyordur... annenizin istanbulda yaşadığını da.senin için istanbulda yaşayacağın dersiniz... çok sevinir... ayrılık haftasına gelirsiniz... ve gideceği günün öncesi gününe içinizde buruk bir sevinç vardır... elinizi tutar korkma ayrılmayacağız der...
inanırsınız ona... sevgilisinin olduğu bile gelmez aklınıza çünkü artık sizi sevdiğinden eminsinizdir... o gece onu son görüşünüzdür... son kez tutarsınız elini... o gece biter... otogara gidip onu son kez gidip görmek istersiniz gelme lütfen babamlar burda yanlış anlayabilirler der, anlarsınız onu gitmezsiniz zor duruma düşmesin diye...gider... aradan bir hafta geçmiştir sizi ne aramış nede sormuştur... sonunda msnini açar konuşursunuz... ben seni sevıyorum onur der... ama bu şekilde yürümez der... anlıyorum dersin ama anlamıyorsundur... anlayamıyorsundur... o anda sadece unutmak istersin...
gidersin şişelerce alkol alırsın önünü göremeyecek kadar içersin... içersin... hayali gelir gözünün önüne tutamazsın gözyaşlarını ağlamaya başlarsın... aradan aylar geçer onu yavaş yavaş unutmaya başlamışsındır... ama hala o yara kabuk tutmasına rağmen arada sırada kanar. gözlerinizi yaşla değil kanla dolduruyordur... unutmak istersiniz... istediğinizin ne olduğunu bilemezsiniz...
"A thousand miles seems pretty far,
But they've got planes and trains and cars
I'd walk to you if I had no other ...." (bkz: plain white t's- hey there delilah)
gözden ırak olan gönülden de ırak olmuyor her zaman. bazen uzaklarda kalıyor gönlün, senden ırak oluyor işte. imkanın varsa her mümkün olan zamanda gönlünü bıraktığın yere koşuyorsun, yoksa da bir tarafın boş yaşayıp gidiyorsun.
