Bunlar boş başlıklardır. sevilen kişiden, nesneden her şeyden vazgeçilir. Üstü kapatılabilir... Diye devam etmek isterdim ama harıl harıl yalan konuşup şu an duygulanmış bi şekilde entryi bitiremiyorum...
Sevgi denen o ulu duygu, ne yazık ki çözümü imkansız olumsuzlukları katlanılır kılamayabiliyor.
Sevgi uğruna yaptığınız fedakarlıklar, gosterdiğiniz toleranslar, göz yumma hareketleri karşılıksız kalınca, vazgeçmek en mantıklı olandır.
Sevgi, karşılıklı olunca yeşerip çiçeklenir, öteki türlüsü sadece bir zulümdür.
Ve zulüm için, hayat çok kısa...
Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim...
Canım sıkıldığında benimle paylaşmadığını,
kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim...
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim...
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hâlâ söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim...
...
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim...
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim...
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim...
...
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim...
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim...
Bencil olduğun için vazgeçtim...
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi...
Çünkü sevgim yüceydi...
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım...
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim...
Saçma gelecek size, belki kınayacaksınız ama bazen vazgeçmiş gibi yapmak zorundasınız çünkü bazen olmaz naparsan yap uyuşamazsın, daha uzatsan kırgınlık, bazen ilerisi yoktur, için yanar ama susarsın.
Siz değil şartlar sizi vazgeçirir. Sevdiğim kişi için kendimden bile vazgeçmiştim bir keresinde. Sonra ne oldu, ben kendimi kaybetmemle kaldım ve tekrar bulmam yıllarımı aldı.
