Her insan birini gerçekten çok sevdiği zaman onu hayallerindeki gibi 'mükemmel' bir insan olarak düşünür,kendisini anlayacağını ve hiç kırmayacağını,küçük bir kafede döner-ayran ya da simit-çay ikilisini paylaşacağını ,ona pahalı olmayan bir hediye alındığında sevineceğini ve boynuna sarılacağını düşünür sonra o insanla tanışıldığı zaman para manyağı ,diğer insanları çekiştirmekten başka bir şey yapmayan ve anlayışsız bir insan görünce ondan uzaklaşmanın planlarını yapar ama sırf dış güzelliğe aldandığı için onu sevmekten vazgeçmez ve onu yine hayallerindeki peri kızı gibi düşünmeye devam eder.
aşkın tanımlarından biridir aslında. bazen bir gülüş, bazen bir bakıştır karşınızdakine sizi bağlayan. bir kere bağlandıktan sonra da onun ne olduğunu gözlemlemekten çok kafamızdaki kişiliği yapıştırıveririz ona.
bunun içindir ki hayal kırıklıkları başlar, aslında onun suçu yoktur, o kendini sergiliyordur ama sen kafandakine uymadığı için onu suçluyorsundur.
o zaman napceksin, kalbinin aklın olmadan gezmesine müsaade etmiceksin,sın,sün.
