birisini seversin ve ona duygularını söylersin. karşılığı olmadığını duyarsın. hayallerin yıkılır. üzüntülere boğulursun. belki masanda bir kadeh içki ve elinde onun fotografları... işte o zaman yüreğinden geçenleri o fotograflara bakarak anlatırsın. sanki o varmış gibi. yangının hafifler ama sönmez. ve belki yeni bir rüzgarda tekrar alevleri yükselecektir. "olsun. ben onu bu fotograflarıyla da hatırlarım. tenine dokunamasam da, telefonunu istediğim zaman arıyamasam da ben onu seviyorum" dersin. çaresizce bakarsın...
saatlerce aralıksız yapabilinen eylem.
ondan size hatıra olarak bir kaç fotoğrafı kalmıştır sadece, özlersiniz deli gibi. kalbiniz sancılanır. sesini duymak istersiniz ama olmaz, mümkün değildir işte koşullar böyle gerektirir. aşkıyla yanmaktasınızdır onun. artık geriye tek bir yol kalmıştır. kalbinizi daha çok acıtsa da onun fotoğraflarına bakmak. zorundasınızdır çünkü, özlemi dayanılmaz hale gelmiştir.
baktığınızda kendinizi kaybedersiniz bazen. zamanı unutursunuz. acaba ne yapıyor şimdi, o da beni düşünüyor mu, özledi mi vs.. sorularla aklınızı kurcalarsınız.
güzeldir yine de kalp acıtsa da, fotoğrafta suratındaki tebessümü gördüğünüzde siz de gülümsersiniz ama kimbilir belki o sırada yanaklarınızdan iki damla yaş süzülüyordur. ama o bunu asla bilmeyecektir.
ilk bakışta yüzde küçücük olsun tebessüm uyandırır. daha sonra o tebessüm yüzde hüsran, ayrılık, acı çizgilerine dönüşür, gözler dolu dolu olur. yokluğuyla savaşılan o günlerde iyice yakar insanın canını. aylar öncesinde yanı başınızda olan, bir bakışıyla yüreğinizi ısıtan sevdicek yoktur. anılarınızı sadece hayallerde yaşatırsınız yada gözyaşlarınızın yıprattığı fotoğraflarda...
ayrılık varsa, değişik duygular uyandırır. kızgınlığınızı arttırabilir. sizi, bir köşede oturup resimlere bakmaya muhtaç etmiştir çünkü. ya rüyalar vardır, ya resimler. ona, ancak bu kadar yaklaşabilirsiniz işte. siz, cansız bir görüntüye bakarken, onu canlı gören, dokunan birisinin olabileceği gelir aklınıza. yoktur o. hayaldir. yüzü, tüm ayrıntılarıyla karşınızdayken dokunamamak. bunu layık görmüştür size. yakın, silin, yok edin o resimleri. o, gününü gün ederken, siz bunu hak etmiyorsunuz. o koskoca sevginiz, bir resme bakmaktan çok daha fazlasını hak ediyor. sevgiye, karşılık beklenmez ama, karşılığı ceza da olmamalı.
her dakika bakılması insana ferahlık veren durumdur. fotografları elde yoksa sadece gördüğünüz yüzü hayalinizde canlandırırsınız. her yerde onun yanında olduğunu hissedersiniz. bu genelde uzak mesafelerde olan sevgilililerde olan durumdur.
arada ayrilik varsa yapilmamasi gereken eylem. icini daha cok acitir onu yaninda istersin,
dokunmak istersin, sesini duymak istersin ,bunlarin olamiyacagini anladiginda ise canin daha cok acimaya baslar .
saatlerce yapabilene şaşarım. Bak bak aynı gülüş, aynı duruş, aynı kadraj.. neden o kadar çok bakıyım ki?
sevgılının fotoğrafını beyninin kıvrımları ile çekeceksin, yüz hatlarını anımsamak için geleneksel olarak 2:3 ebatlarında bir kağıda ihtiyaç olmasın.
tamam duygusuzum, biliyorum..
zira gözbebeklerinize resmini çizersiniz. ve ne zaman aklınıza gelse zaten gözünüzün önündedir. hatta bayram sabahları düşlerinize bile gelir. o derece çağırırsınız onu hayatınıza. kavuşma ümidi bile olmasa da, sevmenin s'si yeter. zaten hangi aşk gerçek ki, aşkın adaleti olsa, sevdim sevilmedim olur mu insan.
bakmaktan ziyade duymayı tercih ederim, sesi ruhudur, ve ruhuna dokunmak bana hitap eder. yeter ki sesini duyayım. o benimle konuşmasa bile, yeter.
kişinin kendisini kötü hissettiği zamanlarda gerçekleştirdiğinde rahatlamasını sağlayan eylem. uzağınızdaysa sık sık yaptığınız aktivite haline gelir. dokunmak istersiniz çoğu zaman, elleriniz ayaklarınız buz keser de ısıtsın istersiniz. hatta bir an önce yanına gitmek istersiniz. yanınızda olmasına çeyrek vardır bunu bilir en güzel tebessümle fotoğraf bakma eylemine son verirsiniz.
eğer resimde birlikte çok mutlu olduğunuzu belirtircesine bakıyorsanız objektife, yapılmaması gerek eylemdir. geçmişi deşmekten başka bir işe yaramaz. yok sadece o varsa resimde yine yapılmaması tavsiye edilir. bu sefer de aşkınız kabarır çünkü.
eğer karşılığı yoksa bu sevginin, insanın kendi kendinin canını acıtmasıdır. Karşılıklı bir sevgiyse bu şayet, ona olan özleminiz içinizde çığ gibi büyür. bir saat önce birliktesinizdir. aradan bir saat geçmesine rağmen fotoğraflarla özlersiniz. ilk buluşacağınız zamanın hayallerini kurmaya başlarsınız. her halükarda insanın akıl sağlığı için tavsiye edilmez.
öncelikle fotoğrafa bakmadan önce karar alındığında * bir heyecan olur...fotoğraf ele alınır,bakılır...içte o aynı huzursuz edici heyecan...bakarsınız,o güzel gün gelir akla,fotoğrafın çekildiği mükemmel gün...gözlerinizin içine bakıyordu...söylemesine gerek yoktu,o sizi seviyordu çünkü!...ardından olanlar bir bir gelir akla çekilen acılar,dökülen gözyaşları ve bir kaç göz yaşı düşer fotoğrafın üzerine...orda kalıro fotoğraf..artık acınızı taşımaktadır...***
eğer şimdi o uzak ülkede yaşamayı seçmiş bir sevgiliyse söz konusu olan, "bu ülkeyi burada sen yaşadığın için terk ediyorum, bu ülkenin herhangi bir sokağında karşılaşma ihtimalimizi terk ediyorum" diyen bir sevgiliyse baktığın şeyde koskocaman bir boşluk görmektir. baktığın yerde kendi ezik çocukluğunu görmektir. baktığın yerde sadece karanlık görmektir.
insanoğlu, ayrıldıktan sonra nekadar nefret ettiğini anlamak amacıyla baktığını düşünsede, sonunda dayanamayıp gözyaşları içinde yırtıp attığı kalbin acımasına sebep olan bir olaydır.
