Sevildikçe sevmeyi öğrenir insan.
Öğrenmemişse hiç sevilmemiştir.
Sevilmemişse hep kendini kanıtlamak ister,
istedikçe; insanlara hep hamal olur,
Belki kendini severler diye!
Bir sevilmek uğruna!
Oysaki....
Sevgi, gözlerde kendini görebilmektir,
Sevgi kıyılamamaktır
Sevgi bir yürek, bir bedendir
Sevgi birlikte ağlayıp birlikte gülmektir!
Sevildikçe veyahut da sevilmedikçe öğreniyor insan. Nasıl sevmeli, nasıl sevmemeliyi öğreniyor.
Lakin ne de güzel özetliyor;
sevgi, gözlerde kendini görmektir
sevgi kıyılamamaktır
sevgi bir yürek, bir bedendir
sevgi birlikte ağlayıp birlikte gülmektir!
yani şöyle, insan, karşısındakini, o, onu sevdikçe sevmelidir. karşısındaki onu sevdikçe, onu sevmeyi öğrenmeli ve sevgisinin heba olduğu, sevgiden mürekkep bir karşılık almadığı durumlarda onu geri çekmelidir.
sevildikçe sevmeyi öğrenmek benim için budur.
çok fazla insan, sevgilerinin kıymetini bilmediğinden ve bu hepimizde ara sıra ortaya çıkabilen bir kusur olduğundan dolayı, bu yetiyle dünyaya gelmeyenleri uğraştırabilir.
