de denile bilir ama söylenen onca söz varken hoş olmaz, mı acaba?
senin olmayan bir şeyi, senin olan bir şeyden daha fazla sevmek ya da senin olmayanı da seninmiş gibi sevmek mümkün mü mesela? tabi o egoları bırakmadan öyle şaldır şap değil! neden her güzel şey bizim, bizim çocuklarımızın hakkı? çok mu daha iyi yapacaklar dünyayı.. daha mı adil? sevmeyi yanlış bilip de yanlış sevmeler öğrendiğimiz ve öğrettiğimiz için mi düzelmiyor acaba bu güzelim dünya? daha güzelinin olduğunu vaat eden insanları nasıl bir sevmek bırakmış bize;
en sevilmesi gereken yaradandır sanırım kuşkusuz o olmasa hiç bir şey yok! (yani sizinle bir alakası yok)
hangi şekilde kime göre falan hiç girmiyorum çok uzuyor zira bir hayli var. bizimle bir alakası olmayan şeyi neden sevdik? hep sahip olmak, hep hükmetmek ve hep edilmesini istendiği şekilde. sanırım bizim sevgiye dair söyleyemediğimiz en büyük gerçek sevmeyi bilmiyor oluşumuz.
şimdi herkes bildiği gibi sevmeye devam ederek; kürt olduğu için, türk olduğu için, beyaz olduğu için, zengin olduğu için, fakir olduğu için, cahil olduğu için, alim olduğu için, hayal kurduğu için, boş boş durduğu için başta kendini, sonra sevdiklerini nefret etmeye devam etsin.
