içimdeki boşluğun, boş vermişliğin, hiçbir şeyden zevk almamamın sebebini arıyordum. Sonunda buldum. Sevgisizlik. Kimsenin beni aslında sevmediğini, severmiş gibi yaptığını anladığımdan beri hiçbir şeyin anlamı kalmadı. Eskiden yapmak istediğim çok şeyler vardı, hayaller vs. Artık bunlar önüme gelse bile dönüp bakmak dahi istemiyorum. Zaman geçiyor geçecek ve bana ayrılan süre dolacak. O zamana kadar böyle gidecek sanırım. Anlamsız.
Sevgisiz büyüyen insan ilk bulduğu sevgiye sarılır ve onun dünyadaki en büyük sevgi olduğunu sanır.. sonra o sevgi ondan gidince bir daha nefes alamayacak, yaşayamayacak gibi hisseder. Sanki kimse onu bir daha öyle sevemeyecek gibi o sevginin peşinden koşar..
sevgi göstermeyeceğiniz çocuklar büyütmeyin..
