karmaşık bir ruh haline sahip olmaktır. zaman ve mekan kavramı tanımaksızın çekip gitme isteği kaplar her yanını insanın. evden uzaklaşmak en iyi terapidir, eve geç gelmek ve evdeki bireylerle iletişim halinde olmamak diğer şıklardır. sevgisizlik, ismi sevgi olmayan bir evin adı değildir; sevgisizlik, aynı evin içinde en az 300 gün geçiren insanların birbirlerine 300 dakika gülümsememesidir. yazık!
bir insanın gözlerinin içine baktığınız zaman onun her şeyini görebilirsiniz. bugün cağaloğlundan babiali ye inerken konsolosluğun önünde gözlerinin içi gülen bir kız gördüm. elimdeki poşetleri sıktım, düşündüm dedim ki ''herhalde bu kızın evinde bir sevgi var '' diyerekten trafik ışıklarından sola döndüm ama sevginin olduğu bir evin yanından bile geçmedim.
ben sevgiye, sevgiliye, sevgili bir eve yabancıyım...
E bu aynı bizim amcam. Adam ne anadan ne babadan sevgi gördü. 7 yaşında yatılı okula gitti parasını vermediler okulun, atıldı geldi köye inşatta çalıştırdılar. Daha sonra babam okutacağını söyledi geri yolladı şu an öğretmen kendisi ama konuşmaya korkuyoruz bazen çok sert bir adam.
sevgi nasıl gösterilir bilgi sahibi olmamanızı sağlar. duygularınızı belli edemezsiniz, korkarsınız, etmeye kalksanız ne yapmanız gerektiği hakkında fikriniz yoktur haliyle duygularınızı içinizde yaşarsınız.
anne veya anne yerine geçen ilk bakımı veren kişinin gerekli ilgi ve sevgisi verilmediği durumlarda bebeklerin psikopatik kişilik geliştirme sıklığı daha yüksek çıkıyormuş.
Özetle sevgisiz büyüyen çocuk psikopat olmaya eğilimli.
Büyüdüğünde ailesinden göremediği sevgiyi ve ilgiyi sürekli başkalarında arayacak ve bulamadıkça yaşadığı hayal kırıklığı ve boşluk günden güne artacaktır. Yanlış kararlar alması işten bile değildir...
