içinde öyle bir sevgi büyütürler ki, bu sonunda "içimdeki çocuk" dedikleri zararsız bir yaratığa dönüşüverir. sonra her düşünceli hareketi bu içindeki çocuk üstlenir, her kaba hareketi de insan kendi benliği diye tanıtır. hepsi sen değil misin lan sonuçta, içindeki çocuğa başlarım şimdi! duyarlıysan duyarlısın, sevginin kimseye bi zararı yok. olmadı, bana bağışla lan hepsini.
sevgisini dışarıya vuramayan ya da vurmak istemeyen insanlardır. hayatlarında yeterince sevgi göremedeikleri için, ya da verdikleri sevginin karşılığını alamadıkları için sevgilerini kendilerine saklarlar. duydukları, hissettikleri sevginin zarar görmesinden, alay konusu olmaktan korkarlar. ama yanlıştır kanımca. sevginin paylaşıldıkça çoğaldığını savunanlardanım çünkü. ne kadar verirsen o kadar artar hesabı. bonkör olmaktan korkmamak gerek..
