seni seviyorumu diline pelesenk eden, sevgisini gösterdiğini sanan insandan daha çekilesidir.
bihayli tuhaftır. sevgilerini, belli başlı ufacık hereketlerinden haykırırlar aslında. dikkatli bakıp yakalamak lazım gelir ve öylece oldukları gibi kabul etmek.
sevgi göstermekten men edilmiş o şekilde olması için programlanır şekilde yetiştirilmiş insan .ayıplar yakışmazlar üzerinde fazlaca hassasdır ayrıca babasının yanında çocuğu gelip sarılsa ayıp diye sevemez .buda zamanla kişiliği haline gelir...
sevgisini göstermeyen insanlar genelde icine kapanıktır. Bir kısmıda utangac olduklarından dolayı böyledir ki bunun nedeni sevgisini gösterecek cesareti olmamasıdır ve kendinden emin olmamasıdır. Ama bu durum zamanın etkisiyle aşılır genelde, daha dogrusu yaşanan iliskilerle tecrübe kazandıkca aşılır. (bkz: demons) *
Toplumun bize dayattığı ritueller arasında en sık karşılaşıaln durum.Sevgili sevdiceğine sevgisini sokakta göstermekten korkar rezil olmasın diye.Anne babalar çocuklarına olan sevgisini göstermekten korkar şımarmasın diye.Bilginin paylaşılmadığı sürece değeri olmadığı gibi,sevginin de saklandığı sürece yararı yoktur fikrimce.Göstermenin balansını iyi ayarlamak,yapılması gerekendir.
sevgileri yarınlara bıraktınız
çekingen,ürkek,saygılı
bütün yakınlarınız sizi yanlış tanıdı
bitmeyen işler yüzünden
siz böyle olsun istemezdiniz
bir bakış bile anlatmaya yeterken herşeyi
kalbinizi dolduran duygular kalbinizde kaldı
siz genş zamanlar umuyordunuz
çirkindi dar vakitlerde söylemek sevgiyi
yılların telaşlarla bu kadar çabuk geçeceği aklınıza gelmezdi
gizli bahçenizde açan çiçekler vardı
gecelerde ve yalnız
vermeye az buldunuz
yahut
vakit olmadı.
o da öyledir işte , belki kendiside ailesinden öyle görmüş , belki fazlasıyla çekingen belkide aslında sizi çok seven ama bunu sizin beklediğiniz davranışlarla değilde kendince yollarla gösteren insandır
karşısındakine sevdiğini gösterdiğini zanneden ama bir türlü anlaşılamayan insanlardır.çoğu kez karşısındakiler tarafından hissizlikle odunlukla suçlanırlar ancak anlaşılması gereken sevginin ulu orta sevgi gösterileriyle kelimelerle değil,verilen emeklerle,bazen bir bakışla,fedakaralıklarla da gösterilebileceğidir.
acı çeken insandır.. hele karşısında sevgi gözterilerini seven bir insan varsa bir türlü gösteremez hissettiremez ne kadar sevdiğini.. karşısındakinin hep onu ne kadar sevdiğini bilmediğini bilir ve hep acı çeker bunun için..
duygularını bastıran insanlardır.bu bastırmanın sebepleri genellikle bir sorumlulukla alakalıdır.mesela her baba evladını sevemez.gizliden sever.uyuyunca gider öper.ama aynı baba sabah kütük gibi kahvaltı masasında tam karşınızda oturur ve herşeyin bir sistem içerisinde yürüdüğünü görmek ister.burada babanın esas amacı çocuğa sorumluluk vermektir ve bu sebeple sert gözükür.esasında duygularını bastıran insanlar bastırmayana göre kat kat daha fazla sever.bastırmalarının bir sebebi de bu sevginin ömür boyu sürmesi arzusudur.yoksa herkes sevgisini gösterirdi.ama dikkat edildiği vakit görülen husus şudur:bir sevgiyi ne kadar çok verirseniz o kadar çabuk tüketirsiniz.bunun kanıtı da erken yaşta boşanan insan sayısının artmasıdır.sevgiyi ne az ne de fazla verebilmek gerektiği için ne çok sert olunmalıdır ne de çok sevecen davranılmalıdır.çünkü her ikisi de karşı tarafta olan insanı bezdirir.
en sevgi dolu sözleri "senden çok fazla nefret etmiyorum"dur. ayrıca söylenen iyi sözlere karşılık olarakta tepkisiz kalmaktadırlar. bu tür insanları en iyi anlatan da rashit'in nekrofil adlı şarkısıdır. diğer insanlar, sevgisini gösteremeyenlerin tepksizlikleri karşısında yakınlık kuramayacaklarını/kuramadıklarını düşünüp onları yalnız bırakırlar. fakat bu tür insanlar da yersiz sevgi gösterilerini gereksiz ve yapmacık bulurlar. en azından rol yapıp başkalarını kandırmamaktadırlar. bu da iyi yönleridir.
