küçük yaşlardan itibaren, baskıcı ve etme/dur/sus/yapma ve kendisi ifade etme yeteneklerinin hep örselenerek, susturulmalı yetiştirilme biçiminden mütevellit kendisini ve sevgisini belli edememe sorunudur. bu kişilerin ikili ve/veya sevgili ilişkilerinde karşı tarafa sevgisini aktaramadığından anlaşma sıkıntıları yaşayarak, karşı tarafın acaba beni sevmiyor mu? yeterince değer vermiyor mu? soruları ile kendi kendini sorgulatarak muallakta bırakan insanlardır.
utangaç insandır.
ve utangaç insanların yetiştiği geçmişe bakarsanız genellikle sevgiden uzak bi aile veya ebeveynleri tarafından dışlanmış bir çocuk görürsünüz.
sevgiden uzak bi ailede büyüyen çocuk istemsizce soğuk biri olarak büyüyüp birini gerçekten sevse bile ona karşı duygularını açıkça ifade etmekte zorluklar yaşayacaktır.
benimdir. belli etmem için çok çok sevmem ve o kişiye alışmış olmam lazım. bi tek aileme gösteriyorum tam sevgimi. başkalarına ya olmuyor ya da çok zor oluyor.
Beni sevmiyor, beni sevmiyor, beni sevmiyor, diye nida attıran ruhumun kafasını attıran beni tırlattıran insan. Az bi kıpraş bi şey de bi tepki ver. Sen bi dene be canım bi dene ben var ya bin milyon baloncuk patlatıcam senin için.
(bkz: ben) sevdiği kişiyi dört senedir herkeslerden saklamış insanım kimsenin ruhu duymadan. benden iyisi de olamaz bu konuda. bilmem ki belki de belli etmemem gerekiyodu.
Kız arkadaşımdır. Abi bu kadar mı belli edilmez. Arada bi aşkım vs demese kankam zannedecem valla ya. Erkeğin öküzü tamam da kızın öküzü hiç çekilmiyor be.
