konuşmaların, sözcüklerinin, duyguların, ifadelerin, elele tutuşup sarılmaların bile git gide azalması, tükenmesiyle baş gösteren durumdur. zamanla kişi ne kadar gözünden kaçırmak istese de gözüne gözüne sokar kendini tükenmeye yüz tutmuş duygular. konuşulacak konuların yerini derin sessizliklere bırakması, sevgi sözcüklerinin tükenip sadece kuru bir "ben de" ile geçiştirilmeye başlanıp hatta ifadesiz kalınması, bırakın güzel sözler duymayı sevgilinin tek kelamının duyulmamasıyla kişiye dank edendir. "acaba?"larla kafayı yemeye sebep olur. ne kadar tükenen şeyin sevgi olmadığını bilse de kişi ya da kendini kandırma çabasında olduğunu bilip kendine itiraf etmese de gene de içindeki kuşku bırakmaz yakasını.
