Mümkün mü bu? Eğer bir insan duygularınızla alay ederse, size söylediği her lafta sizden nefret ettiğini hissettirse, sürekli aşağılasa, bir kere dahi güzel sözünü duymasanız, kırıla kırıla un ufak olsanız artık yeter deyip en değerlim dediğiniz adamdan nefret edebilir misiniz?
verdiğin sevgiyi hak etmediğini görünce nefret başlar. nefretle sevgi iki kardeştir aslında. biri arttıkça öteki de artar. ancak biri azalırsa diğeri daha çok artar.
bişeylerin bitmediğini gösterir. öyle sevmişim ki nefretim katıyla, adını andığım an sinirlerim yıpranıyor. asıl unutmak nötr olmaktır, bunu yine kendisi derdi.
sevgiyi nefrete dönüştüren tarafın tebrik edilmesini gerektiren durumdur. kendisinden nefret ettirecek her ne yaptı ise seven insan onu sevmekten vazgeçmiş hatta tam tersi olan duygu durumuna geçip nefret etmiştir...
Otun bok çıkması durumuyla açıklanabilen. Sorunu her zaman, beklentileri yüksek tutan ya da talepkarlığında karşısındaki insanı en ufak aksi hallerde dahi ezip geçebilecek derece bencil olan tarafta arıyorum. Sevdiğini tanrılaştıran insanlarda arıyorum. Ve bu kişilerden biri de benim ne yazık ki.
Günümüz vıcık vıcık ve “çok seviyorum ulan” lı ilişkilerinden doğan gerçekliktir.
Sevgi nefrete dönüşmüyor aslında. Nefret bile bir duygu ve sevgi göstergesi diye düşünüyorum. Asıl hissiz ve boş kal sevdiğin insana. En büyük nefret budur.
