onun sesini duyduğun da gördüğün de küt küt atan kalbin atmaz olur.
gülen yüzün gülmez olur. yabancılaşır bir zaman tek olan insanlar.
ve sonra sevginin neden bittiğine bir cevap aralar.
konuşmaya anlatmaya paylaşmaya ihtiyaç duymazlar artık.
birbirlerini görmeden de yaşayabilirler.
birbirlerini görmek için uğraşmazlar.
eskisi gibi olmak isterler ama olamazlar.
sevgi neden biter güvensizlikten.
sevgi neden biter yolun sonu görünmediğinden.
sevgi neden biter inancını umudunu kaybettiğin de.
sevmiş insan yeniden sevmek eskisi gibi olmak ister.
ama hiç bir zaman olamayacaktır.
karşındakinin, yaşadıklarınızı hiçe sayıp, hiç varolmamışsın gibi hissettirdiği ve aslında kendini inkar ettiği, senin de kendi sözünü, sevgisini inkar eden bir insanın sevilmeyi haketmediğini anlayıp, ondan vazgeçtiğin andır.
ebeveynin bir ferdine duyulan sevginin bitmesi, yada bitmesi için tüm çabanın harcanması kadar acısı, iç sızlatanı, ömür boyunca unutulmayacak olanı yoktur.
daha önce fark etmediğin bazı özelliklerini fark etmektir. mesela çok kompleksli olması gibi, egoist olması gibi, bencil olması gibi... mütevazı kişiliğine aşık olduğun kişinin kibirli yüzünü görmek, olgun sandığın kişinin egolarına yenildiğini, çocukça davrandığını fark etmektir.
sevginin bittiği an; saygıyı da beraberinde bitirmemelidir insan. mamafih hikayemize onsuz devam edebilme gücünü de kendimizde bulabilmeliyiz.
sevgi bitmiş amma ve lakin biz hala alışkanlık yüzünden ayrı düşemiyorsak; birkaç senemizi çöpe atmayı göze alıyoruz demektir. seneleri kıymetli olmayan insanların tercihi olabilir sevginin bittiği an kalmak için direnmek. ama gözümüzün ne zaman kapanacağını bilmiyoruz değil mi?
hatunla televizyon izlerken taraflardan birinin zart diye osurması ve bu olaya diğer tarafın tepki vermemesi sevginin artık bitmiş olduğunun bir göstergesidir.
ayrılık vaktinin geldiği andır aynı zamanda. bazıları sevgiliye bunu -ben soğudum artık anlıyor musun? diye açıklar bazıları da sessizce kaçmaya çabalar. *
artık kırgınlıklarını toparlayamadığın andır.
öylesine tuzla buz olmuş saçılmıştır ki ücra köşelere arasan da bulamazsın.
aklına gelir sözleri, yaptıkları için sızlar.
sonra soğur soğur ve kapanır yaran işte ona karşı duygusuzlaştığın andır sevginin bittiği an. zannetmesinler ki nefretle biter. nefret duymak da sevginin bir kırıntısının hala can çekiştiğine işarettir. sıfırlamak var ya hani, bir insanı hissedememek işte onu bitirmektir. armağanın suskunluğundur.
