eğer erkek kişisi daha bir şey yokken sevgilisiyle aynı evde kalmak istiyorsa o işte bir iş vardır. Büyüklerimizin dediği kullanır atyar tabiri bu duruma cuk diye oturur. Biraz akıllı olun, kendinizi koruyun kızlar. Gez, toz, eğlen, hep yanyana ol da ev ne töbe töbe.
tasvip edilmemektedir. şu ülkedeki en ilerici, feminist düşünen ve ataerkil toplum yapısına karşı olan erkeklerden biri olmama rağmen hoş karşılamadığım eylemdir. o ne lan öyle sevgiliyle yaşarsan evliliğe ne kalacak düşüncesini akla getirir.
Zorluğun somut halidir kanımca, eve çıkan kişiyle aranda duygusal-tensel ilişki bulunması evde rahat hareket edilmesine engel olabilir. Bunun yanında güne sevgiline sarılarak uyanma keyfine değebilecek şeydir bu ufak 'rahatsızlık'.
herhangi bir arkadaşla aynı eve çıkmaktan daha eğlenceli ve daha az stresli bir hadisedir. dağlar gibi bulaşık birikse de asla bunun kavgası yapılmaz hatta iş bizim yaptığımız gibi yazı tura atmaya dönüşebilir. evinize gelecek insanlar ortak arkadaşlarınız olduğu için de bu konuda da bir sıkıntı yaşamazsınız. ama bunlar sadece avantajlı durumlar. gel gelelim dezavantajlarına. her ne kadar yok olmaz öyle şey deseniz de ilişki ister istemez heyecanını bir süre sonra kaybeder. süslenmek püslenmek 2. planda kalabilir. 'gelip beni evden alacak şuraya gideceğiz' gibi düşünceleriniz artık sona erer çünkü siz zaten aynı evin içindesiniz. sürekli bir arada olacağınız için arada sırada sıkılma durumları yaşanabilir. bir süre sonra da emekli çift gibi televizyon karşısında kendinizi bulabilirsiniz. ama her şeye rağmen birbirini seven çiftler için kesinlikle yaşanması gereken bir durumdur.
benim okuluma, imamın işine engel olan hadisedir. sabah olur saat çalar, zaten tüm gece boyunca yatakta muhabbet etmekten uyunamamıştır. alınan uyku üç saat civarıdır. gözünü açarsın karşında şapşal bir surat. ulan nasıl kalkıp gideyim ben okuluma? zar zor kalkarsın yataktan, ayaküstü bir şeyler atıştırır ve giyinmek için tekrar odaya girersin. kokumu mu alıyor bilmiyorum, ne kadar sessiz olsamda uyanıyor, açıyor kollarını buraya gel diyor. saate bakıyorum ve diyorum ki daha yarım saatim var on dakika daha yatsam bir şey olmaz. yine de giyinip yatıyorum ki gitmekten vazgeçmeyeyim. olmuyor işte o saatten sonra, o sıcaklığı, o teni hissettikten sonra kafamda binbir tane plan yapıp gitmiyorum okuluma. birde sıkı sıkı sarılıp ''hayatım kalkman lazım artık'' demez mi! iş işten geçer ve artık hiçbir kuvvet kaldıramaz beni oradan. günün ilerleyen saatlerinde ise sadece yemek yemek için çıkılır o yataktan. hayatta tadılması gerekenlerin en güzeli, hele ki aylarca beraber olup tek bir hareket bile göze batmayınca daha da keyifli oluyor ve hepimiz için zor olan bu hayatı yaşanılası hale getiriyor sevgiliyle yaşamak. ama yine de bizden size tavsiye; birbirinizi gerçekten hayatınızın bir parçası yapmaktansa odak noktası haline getirdiyseniz ve bunun yanında bir kariyer hedefliyorsanız bir yere gelene kadar böyle bir işe kalkışmayın. ben okulumdan, imam da işinden oldu bilginize.
