üniversite yıllarında fazlaca alışılması hayra alamet olmayan eylemdir. lakin o gidince , göze uyku girmez olur. bir insomniadır gider. ne uyku hapları ne de sakinleştiriciler keser seni.
sık yaşadığınız bir durum değilse uyku arasında onunla uyuduğunuzu fark eder, inanamaz, uyandırıp sevinç ve şaşkınlığınızı paylaşmaya kıyamaz, gözlerinizi yumup uyumaya devam edersiniz. sabah öpücüklerle ömrünüzün en güzel gününe uyanabilir, onun kokusunun sindiğine inandığınız çarşafı bir ay değiştirmeyebilirsiniz.
kolunuzda iz bırakan, dünyadaki bir saniyesini bile hiç bişeye değişmeyeceğiniz, değişemeyeceğiniz hevesi ve heyecanı bitmeyen mükemmel ötesi yaşanılası ve muhakkak da yaşanılacak bir duygu.
uyku değil bu, bir tazelenme süreci sanki
tüm sorunları halı altına süpürmek gibi
huzur tümüyle dudaklarıma yansımış sanki
kollarında ölmek, cennete yükselmek gibi
kavrıyorum seni sıkıca, deliler gibi
ne bir âhdım kaldı geriye
ne de bir derdim
kollarında ölmek isterdim
ben nefes almayı çok istedim
...
akÂbinde, insana mal mal şiirler yazdıran bir eylem.
bazen de o sarilmis uyurken gozlerini kapayip uyuyormus gibi yapmaktir..
onun nefesini, parfumunu, teninin kokusunu ruhuna muhurlemek icin..
sizi ayiran o gri sehre, sizi ayiracak yolda ilerlerken..
sonra daha fazla dayanamayip acmaktir gozlerini, sadece bi saniye olsun fazladan gorebilmek icin..
suretini gozlerinin ardina resmedip onun yoklugunu dayanilabilir kilmak icin nefes almayi bile unutup izlemektir.
kollarinin arasinda titrememek icin butun kaslarina hukmetmeye cabalamaktir ayni anda.
ikinizden sadece biri uyurken ile baglaciyla butunlemektir uykuyu, "beraber" kilmaktir.
korkmaktir sonrasindan, onun yanindan ayrildiktan sonrasinin bi an icin gozunun onune gelmesidir; sonra gozlerini kirpistirip bu kotu hayalden uzaklasmaya calisirken, sevdicegin uyku mimiklerini fark edip tekrar asik olmaktir o hic kimselerin bilmedigi maskesiz masumiyetine.
ilk defa bir omur-ustu dus kurmaktir.. onun sonsuzluguna erismek icin onunla gecirilen her anin mucizesiyle dua etmektir allah'a.
sevgiliyle uyumak, yasami anlamli kilmaktir.
uyanma ânının ne kadar güzel olacağını bilmenin verdiği bir huzurla yapılan eylemdir. tek vücut olmuş gibi, aynı rüyayı görüyormuş gibi uyumaktır. belki arada kâbus görür uyanırlar;
- aşkım, rüyamda sözlükteydim gördüm, sen çaylak olmuştuuun
+ bebeğim ben de sözlüğü gördüm, zirve yapmışız, sonra ben benden yazar olmaz'ı eve atmışım falan...off iğrençti yaa
...
sonra uyur bunlar...sarılırlar bir de böylee, ne güzeldir sevdiceğe sarılmak...
uyku alınmış bir şekilde uyanılır sonunda. bakılır sevgiliye, hÂl uyumaktadır. uyanacağını bile bile yanağına böyle bir öpücük konur. çünkü kızmayacağı bilinir uyandırıldı diye. kenetlenir gözler birbirine...sevgi sözcükleri duyulur belkim. sonra dişi bünye, er kişisinin omzuna dayar başını, er kişi de onu soğuktan koruyormuş gibi sıkıca sarar, çenesini sürter. içi cız eder belkim. "ne çok seviyorum lan ben seni" der ara sıra.
ve gözler gene kapanır, artık cennet bulunmuştur. canı cehennemedir geriye kalan her şeyin...herkesin...
bir hayalle uyuyarak, sabaha derinden gelen acımasız bir aşk acısına uyanmak. ayrılığın gecesinde, kalbin sevgiliyi terkedememesinin hazırladığı üzüntüyü yaşamak. hele bir de yastıkta saç kokusu kalmışsa, iyice dayanılmaz olur. geçer ama unutulmaz. beklenmedik gecelerde, yastığa çöküverir gerdanı.
edit: eğer sevgili hayallerdeki adsız kadına benzemiyorsa, muhakkak ki unutulur. evet, yaşanmışlıklar vardır ama biten bir aşkın ardından önce hüzün kalır geriye, sonra o da gider. insan sevmek için kendini zorlayamaz.
zamanın aslında hiç de uzun olmadığının kanıtı.sabaha kadar sevgilinin yanında ve kollarında uyumak ve sabah tatlı bir buseyle uyandırılmaktan daha güzel ne olabilir ki?
(bkz: annenin uyandırması)
sex iceren askin daha saglam oldugunu dusunen erkege fedakarlik olarak onu veren disinin, guvenilirlik acisindan cok daha fazla deger verdigi aktivite.
