sözlerin yetmediği durumlarda imdada yetişen bir vucut dili ifadesidir. insanlar yanlızca sözlerle değil kimi zaman vucut diliyle de anlaşırlar. hatta kimi zaman minicik bir his bile yeter. bu sahne sanatlarında da vuku bulan bir hadisedir aslında. happening denen olayda kimi zaman sanatçının minicik bir bakışı izleyiciyi yönlendirir. manasız bakan gözlerdense birbirine anlamlı bakan gözler yeğlenir çoğu zaman. tabiiki na anlattığınıza da bağlı.
klasik kız geyiği olarak romantik akivite demem beklenen ancak ısrarla itiraz ettiğim aktivite...
acınacak durumdur aslında...
çünkü sevgililer konuşacaklarını tüketmiş, boş bakış safhalarına gelinmiştir yada rahat rahat konuşacak kadar samimi olunmamıştır...
böyle anlarda aslında gözler konuşmuyor, erkekte kızda içinden konuşuyordur; birbirlerine söylemeye çekindikleri şeyleri içlerinden söyler, dururlar...
en sonunda biri atak davranır:
-birşey mi söyleyeceksin?
-zaten söylüyorum ya aşkım.
-ne zaman ben duymadım.
-gözlerimle söyledim, duyamazsın.
-ne dedi peki gözlerin?
-sana aşığım dedi.
-hay gözünü...
-efendim..
-gözünü öpeyim diyorum..
gibi...
sözde romantizm yapmaktır. sevişmedikten sonra otur bol bol birbirine bak, o zaman belki hissiyatın çoğalır. kardeşim gözle, burunla veya kulakla birbirinizi kandırmayın sevişin rahatlayın...
