Bunu yaklasik 2 sene denemis biri olarak asla yapmayiniz dedigim eylemdir kendisi.
Bi ara cidden evlenip baba olmus karima coluguma coguma karsi sorumluluklari olan bi adam gibi hissetmeye baslamistim. Hanimim yemek yapiyor afiyetle yiyip cay koyip televizyon izliyorduk.
Insan biraz bosluk ozel alan ariyor bu gibi durumlarda.
"Hayali olan yazarların bir an evvel vazgeçmesi/vazgeçmemesi gereken olaydır." tarzinda bir beyanda bulunmak gereksiz... Bir zamanlar benim hayalim olan ve hayal etmekle kalmayıp gercekleştirerek öss ( anlamını bilmeyen yazarlar icin, (bkz: ygs)) sonrasinda sevgili kişisiyle ayni şehri, ayni universiteyi, ayni bölümü kazanmamizla birlikte aynı evde dört yılımı birlikte geçirmiş bulunuyorum. ister şans deyin, ister yukaridakinin cilvesi. Bir zaman sonra durum tüm çocuklarını evermiş, memur emeklisi çiftlerin hayatına dönüşüyor. Her neyse. Guzel ve kotu anılar birikti bir şekilde. Ama bir daha bu şans verilse heves eder miyim muamma...
