+ otobüs gidiş dönüş, 3- 5 tl.
+ çiçek 10 tl.
+ yemek iyi bir mekansa 50 - 60 tl, ortalama bir yerse 30 - 40 tl.
+ yemekten sonra bir şeyler içmek için gidilen mekanda 20 - 25 tl.
+ el ele dolaşırken birden bir çığlıkla '' ama bu çook güzel '' denilip dalınan mağzadan alınan kazağa verilen para 100 tl.
+ iskeledeki falcıya 5 tl.
+ kuşlara yem atmak 5 tl.
*sevgilinin yüzündeki kocaman gülümseme paha biçilemez amaaa!
* ay sonuna kadar her gün kuru bir simide talim katlanılamaz.
bu buluşmadan sonra alınan kararlar: gelecek hafta için ucuz mekan araştırması, çiçek yok, pahalı mağazaların önünden değil arka sokaktan geçilecek, iskeledeki falcıya yokmuş gibi davranılacak, kuşlar zaten hergün yemleniyor gerek yok.
en iyisi evden dışarı çıkmamak. sevgiliyi eve çağırın. illa da dışarı çıkıcam diyosan 30 tl garanti cepte olmalı. lakin;
dvd = 3 tl
kola = 2,5 tl
cips = 2 tl
toplam = 7,5 tl
evde kalmak paha biçilemez.*
(bkz: tutumlu olmak)*
yanınızda sevgili sıfatıyla bulunan bir kaşarla birlikteyseniz, en az 100 lira olmalıdır.
yok gerçekten "sevgi" varsa, zaten dışarda ne yapacağınız, ne yiyeceğiniz bellidir. sevgiliyle 100 liralık yemek yenebilir. sevgiliye 1000 liralık kıyafet de alınabilir. ama yanında 30 lira taşıyabilecek erkeğe "öyle olur mu yea!" diyen birisi düpedüz hayvandır, beyinsizdir.
sözlüğün en sevmediğim özelliği bu lan. klavye başında herkes milyoner oluyor anasını satayım.
çok paradır. neyin nerde nasıl yapıldığı önemli tabi, ama yinede çok para gider işte.
büyük bir kentte bu çok para miktarı daha da çok para haline gelmektedir. adım atsan para arkadaş! her şey öyle yaratıcı ruhla, özgürlükle filan olmuyor maalesef. bir günü sevgiliyle yaşamak için para denen o kağıtlara ihtiyaç oluyor, hem de çok.
hadi aldın sevgiliyi, istanbul gibi bir yerdesin mesela. olmadık yerlerde olmadık paralar harcanıyor, hani adım atsan para demiştim ya, başlarsın işte ilk adımı atmaya. ulaşım için çok para gitmez tamam, ama buluşmanın ilk dakikalarında biraz hasret giderdikten sonra o malum soru ortaya çıkar: eee napıyoruz?
hadi buyur!
napsan olmaz, kızı alıp akşama kadar yürütemezsin. hemen yemek olayı da olmaz. malum, saat daha 11 civarıdır. eh hadi gidelim bir yere oturalım diye düşünürsün. kızıda alıp 5. sınıf cafelere götüremezsin. hemen o yol kenarında cicili bicili cafelerden birine, cam kenarına geçersin. heh, geçtin mi? hayır, geçemedin, haberin yok, birazdan fena geçirecekler sana. oturup iki kahve mahve içeceksin, cart parası curt parası... sana haşırt diye 10 tele civarında hesap kitlenecek. eyvallah desende fayda etmez, çünkü bu önemli gün senin yakanı kolay kolay bırakmaz.
yandın ki ne yandın!
sonra kalkarsın, yürümeye devam edersin, saat daha 12 olmuştur anca. bu arada kıza aldığın hediye için önceden en az bi 20 tele daha bayılırsın. kız mutlu olur, sen de olursun. olacaksın da tabi. ama şu parazsızlık... neyse...
sıra gelir yemek faslına. sen şöyle hem doyurucu hem de biraz ekonomik bir yer arasın. bulursun da, ama hatun kişisine bir türlü anlatamazsın. dolu dolu bir gün geçirceksin ne de olsa, şimdi üçün beşin hesabı olmaz. kız bir burger king denen o cehenneme gidelim der, bi eliyle pizzacıyı gösterir. sonunda kadere razı olup girersin, şey, girerler yani sana. ortalama 25 -30 arası hesap gelir.
gel buyur burdan yak!
daha devamı gelirde gelir anasını satayım, çiçek alırsın, böcük alırsın, tekrar cafeye oturursun, ya da sinemaya 30 tele bayılırsın, her neyse, kısacası temiz bir 100 tele gider o gün.
medeniyetin cilvesi ve sevgilinin bakışları arasında geçer o koca gün. cebindeki son paraları bu uğurda kurban edersin; sen gülersin, sevgili güler; sen bakarsın, medeniyet sana göz kırpar. böyle gider işte...
yaratıcı kişiler için tek kuruş harcamadan bile mükemmel bir gün geçirilebilir fakat arada sağlam bir miktar ile de hatrı sayılır mekanlara gitmek hoş olur.
biranin 5 tele oldugu bir mekana gidildi diyelim, sevgili en fazla 3 bira icse siz 5 icseniz eder mi 8 bira. 8 x 5=40 yapar ama yetmez, ustune bir de burger king cakilir, 40 + 18 = 58. ustune de 2 kahve icilir 58 +6 = 64..
