sanırım bir erkek için en zor olan şeylerden biridir. ve yine sanırım, bu yüzyılda böyle erkek bir elin parmakları kadar kalmıştır...
bunu da yazıyorum ama, zaten çaylağım. yazar olduğumda yitip gidebilecek bir başlık. vay be yazar olsam ne tutardı ama. neyse.
bu eylemsizlik durumu erkeği çok üzer. bi arkadaşımdan(!) biliyorum. işin sırrı çekingenlikten ziyade, hele ki ilk kez ise, daha bir garip stresli hale dönüşebiliyor. ve ve ve eğer o kız sizin de ilkinizse, sizin için değerliyse bu biraz daha karıştırabiliyor işleri.
"hadi ordan seksi, bir kızı öpememiş gehe gehe."
-sen sus lan pezevenk!
bu gibi anlarda ister istemez insanın aklına annie hall filmindeki paranoyak abimizin ilk öpücük sahnesi geliyor. hiperrealizmin dibine vuran abimiz kızımızı yolda durduruyor ve "haydi öpüşelim. yemekten önce ilk öpücüğün zamanlamasının yaşatacağı stres sindirimi de zorlaştırır. şimdi öpüşelim" der. yolun ortasında bir öpücük verir ve hiçbir şey olmamış gibi devam ederler.
gayet mantıklı ama gayette ucuz bir numara. evet.
"ulan amma stres yapmışsın."
-lan ipne sen hala burda mısın!
neyse efendim. yine de kendiniz olmaktan taviz vermediğiniz sürece hiçbir sorun yok. love power'ın ışığı daima üzerinizde olduğu sürece böyle şeyleri probleme dönüştürmeyiniz.
karşı taraf dönüştürürse de kendi düşünsün artık. değil love power ışığı, ay ışığı bile paklamaz artık onu.
bu garip, belki saçma, ama hayatın içinden entry mi size bir şarkı armağan ederek noktalıyorum.
