doğru yerin de neresi olduğunu bilmiyoruz gerçi; ama o ayrı mesele.
yalnızlığıyla barışık olan insanlar bile, hayat yolunda beraber koşabileceği birinin özlemini duyarlar. ne yazık ki bu "biri"nin ne adresi bellidir, ne cismi. kimileri bu konuda şanslıyken, kimileri de bir türlü denk getirip tutturamaz o "biri"sinin kalbini. o "biri", o "sevgili" her gün gördüğünüz biri de olabilir, henüz tanışmadığınız biri de.
seviyorsundur; ama o senin için ulaşılmaz "gibi"dir. onun yerini tutabilecek başkalarını ararsın, yanlış kollarda.
seviyorsundur; ama çok yakın arkadaşındır ve bunu ona asla söylemeyezsin. sırf onu kaybetmemek adına kendini kaybedersin.
seviyorsundur; ama ayrı dünyalara aitsinizdir. kendi köşenize çekilip, tek taraflı aşktan tad almaya bakarsınız.
...
mantık, mantık, mantık! gerçekten "o"nun "sevgili"n olmasını istiyorsan kendi yalnızlığında ya da başkalarında değil, önce içinde bul onu. at aklı başından, bırak duyguların kaplasın varlığını, onun pusulası göstersin doğru yönü. yap bunu, "keşke" demek istemiyorsan. hiç değilse "denedim" diyebilirsin, " deneseydim" yerine.
duman'dan gelen kıssadan hisse:
"öyle yürekten seviyorsan
aklı başından atacaksın
kimi yanında arıyorsan
önce içinde bulacaksın."
sevgilinin arayıp bulmasını ummakkla karıştırılmaması gereken eylem. eğer seviyorsan sürekli gel, yap, et demeyeceksin; herşeyi karşındakinden bekleyip tüm yükü ona bırakmayacaksın, en ufak olumsuzlukta tek sorumlu karşı tarafı bellemeyeceksin, onun attığı adımlara sen de sağlam adımlarla ilerleyeceksin.
sevgiliyi birtek kalpte aramak gereklidir bu nedenle, başka yerde değil. bulduğunda da bırakmayacaksın, aşk bu başına gelir mi bir daha?
