Aşırı değilse kabul edilebilir. Bazılarının kıskançlığı sevgilinin hayatını zindana çevirmek boyutunda. Böyle bir durumda, sokarım öyle sevgiliye. Derhal ayrılık.
beni sevgililerim asla kiskanmaz. ilk ilişkim 1,5 seneydi. bı kere bile kıskançlığını hatırlamıyorum.
sonra eski eşimle 8-9 sene. asla kiskanmaz di.
şu an hayatımdaki adam 4 aydır var. hiç kiskanmiyor.
ilişkilerde aşırı güven veririm. bana güvenir sevgilim:
-sen kendini kıskanç biri değilim sanıyorsun. ben kıskandıracak bı şey yapmıyorum.
gereksiz değildir de, bunu sevgiliye belli etmek yersizdir.
kaybetme korkusundan yaşarız sevgiliyi kıskanmayı. korkarız, başka birini bize tercih etmesinden. içimiz titrer, canımız acır. yersiz değildir bu korku. yersiz olan bunu sevgiliye hissettirmektir.
gereksiz huzursuzluk yaratmaktır. belki de onu kırmaktır.
bilmediğimiz ya da unuttuğumuz birşey vardır;
sevgili "biz" istediğimiz için değil, "o" istediği için yanımızda olandır. "biz" ne kadar korksak da, kıskansak da onu başkalarından bu seçim "onun"dur.
özet olsun dersek;
sen ne kadar kıskansan da, bir taraflarını yırtsan da gidecek olan gider. aldatacak olan, aldatır. boşuna zindana çevirme ilişkini.
hz ali asırlar öncesinden olayı tespit etmiş kemalistler halen daha avrupalı gözükmek için sevmenin özgüvensizlik olduğunu belirte dursun yazık bunlara yazık.
herkez sevdiği insanları kıskanır. eşyayı da kıskanırsın, zira kolay sahip olunmuyor. ama bunu delikanlı gibi yapmak lazım. kısıtlayarak hayatını cehenneme çevirerek değil. evet. la bu evet olayı da hastalıkmış amk,.
Kıskanmak ve kaybetme korkusu gerçekten kalpten seven herkesin hissedecegi duygular ve çok normal. Fakat her canlının doğduğu gün bile bir gün öleceğini, hiçbir sevginin aşkın sonsuza dek surmeyecegini bildiğimiz şu hayatta bu tür duygularla ilişkinin güzelliklerini kaçırmak işten değil. O yüzden kontrollü olup tadını çıkarmaya engel olmasına izin vermeyecek dozda tutmak mühim.
Kıskançlık yerinde olduğunda hoş olabilir, ama abartıldığında hastalıklı bir duygudur.
Sevgilim fazla kıskanç biriydi, arkadaşlarımla dahi görüşmeme laf ederdi kıskanırdı, insanlarla aram bozuldu. Kendimi bir yere hapsetmiştim, ama tam tersi kendi kafası rahattı. Karışmazdım o kadar. Okuldan kantine ya da tuvalete gitmeme bile laf ederdi, ihtiyaç lan bunlar. Bir de ajan tayfası var idi adım atsam söylerler. Tekrar olsa izin verir miyim hayır.
Ara ara hala konuşuyoruz, fazla sevdim. Seviyorum da o yüzden kendimden bile taviz verdim.
tamamen eziklik psikolojisidir. zaten iyiysen isterse sevgilini alıp 10 tane erkeğin arasına at gene sana döner. kadınları özgürleştirmekten korkmayın, kendinizi geliştirin. sırf sizin aşağılık psikolojiniz yüzünden istediğini giyemeyen yığınla kadın var bu ülkede ki bunların giyimi bir yere hayatını düşün.
Sevgili olan, sevgi duyulan herkes herşey kıskanılır. Kıskanılıyorsa herkeslerden tüm gözlerden sakınılıyorsa gerçekten karşındaki insana değer veriyorsun demektir. Kıskançlıktan kuduruyorsan birde eyvah eyvah.
