bir gün bir sözlükte açılan başlıkla perişan olmanız, aynı zamanda paylaşanlar olmasından dolayı yalnız hissetmemenizdir. ölmekten beterdir. düşmanınız için bile dilemeyeceğinizdir. öleceğini hisseder gibi arayıp, gururdan arınıp, başına gelenleri öğrenmektir. ertesi gün öğlene kadar içip, hastaneden gelen laneth haberi beklerken bir şey olmamasını canınızdan dilemektir. barışmak için yalan söylettiğine inanmaya çalışmaktır. annesinin "başımız sağolsun" mesajıyla hayata küsmek ve bir daha ölen birinin yakınına asla o cümleyi sarfetmemektir. herkeste onu aramaktır. basit olaylara üzülenlere karşı çok kuvvetli bir panzehirle, olgun bir şekilde gülümsemektir. gidilen her yerde onu hatırlamaktır. ailesinin aileniz olmasıdır. yeğeninin hala size "yengiii" ( yenge ) diye seslenmesidir. ona özel klasörlerce şarkı biriktirmektir. son konuştuğu insanları milyonlarca defa arayıp neler söylediğini kelimesi kelimesine öğrenmeye çalışmaktır. yeni gittiğiniz her yerde keşke onunla paylaşabilseydim demektir. kötü gün dostlarını tanımaktır. son yaptırdığı, sizin sevdiğiniz şekilde dövmeyi görememektir. abisinin, doğacak çocuğuna koymak için, "siz adı ne olsun isterdiniz?" diye sormasıdır. üzgünlüğün, acının bile ona ait olup da keyif vermesidir. keşke çocuk yapsaydık demektir. her aklınıza geldiğinde iç organlarınız parçalanıyor gibi hissetmenizdir. artık akmayan gözyaşınızın görünmeyen bir kana dönüşmesidir. ona ait olan her şeye kendinizden daha çok değer vermenizdir. resimleriyle buruşur diye uyumaya kıyamamanızdır. rüyanızda gördüğünüzde ve uyandığınıza en çok üzüldüğünüz, kanadığınız andır. rüyanızda sarıldığınız anlar için Allah'a şükretmenizdir. Ahirette onunla olmayı her şeyden çok istemeniz ve bunun için dua etmenizdir. yerine kimseyi koyamamanızdır. kızdığınız özelliklerini delicesine özlemenizdir. özlemek, her ezanda dua etmek, sevmek, değer vermek, aşık olmak, paylaşmak, önemsemek, ağlamak, gülümsemek, hatırlamak, unutmamak, kıymet bilmek, zorlanmak, isyan etmek, içmek, gizlice ağlamak, mezarında yalnız bırakılmak istemek, acı çekmek, "sana ondan başka kimse bunu yapamazdı" ile başlayan cümleleri kendinden nefret ederek dinlemek, pişman olmak, bilmediğiniz duyguları tatmaktır. Hayattır!
uzun zaman boyunca gözlerinin içine bakılmış, yürekten öpüşlerinin tadı dudakta kalmış, ellerinin yumuşaklığı hala hissedilen insanla bağları koparmak. vereceği üzüntü, yaşatacağı hayalkırıklığı tartışılamaz. buna karşın güneş hala dışarıda çimleri ısıtmakta ve hayat devam etmektedir. üzülün, ağlayın ancak hayatın devam ettiğini unutmayın. gözbebeklerinize dokunacak gözleri elbet bir gün fark edeceksiniz.
kaan tangöze ve birol namoğlunun daha sık dinlenilmesi anlamına da gelir. sigaranın daha çok tüketilmesi demektir ayrıca. ve boşluk doldurma sorularındaki boşluklar kadar kolay doldurulmaz bu durumun oluşturduğu boşluk. ne kadar boşluk kelimesi geçti. neyse kötüdür en nihayetinde. kişi yakınları tarafından "olsun lan sana kız mı yok" biçiminde teselli edilmeye çalışılsa da bu hiçbir zaman başarıya ulaşamaz. sonuçta durumu yaşayan kişinin "doğru ya ben bunu hiç düşünememiştim" demesini kimse beklemez.
hem de bir daha onun ellerini tutamamacasına... bugün 2 yıllık kız arkadaşımı kaybettim. daha doğrusu o böyle olmasını istedi. bir insanın sevdiği kadını bir daha yanında görememesi nasıl bir şeydir bilen hiç yok mudur? bundan daha kötü bir acı yaşanmış mıdır? tahayyül edemiyorum. her şey bundan 2.5 ay önce ülkeye geri dönüşümle başladı. bu kız ki beni yurtdışındayken beklerdi. ya da ben öyle sanırdım. boşluğa düşmeyi ilk kez yaşıyorum. tabii buna yaşamak denirse... geldiğim zaman her şey çok güzeldi. zoraki gittiğim yerden dönmüş ve sevdiğim kıza kavuşmuştum. yeniden sınavlara hazırlanacaktım. hayatta bir misyonum vardı uzun bir aradan sonra. onu hiç kaybetmeyeceğimi düşünüyordum. onunla bir geleceğin hayalini kurmak benim için nefes alıp vermek gibi bir şey olmuştu. haftanın en az 5 günü yan yana olurduk. uyurdu; izlerdim onu. üstü açık kalırdı titrerdi ama o ne titremek. onun o tatlılığını hiçbir şeye değişmezdim. kalkardı yemek yapardık, saçını topuz yapardı yemeği karıştırırken bana gülümserdi. "allahım dünyada bundan daha güzel bir şey olamaz" derdim. bu soktuğumun hayatında belki de yaptığım en başarılı işti "o"nunla tanışmak ve birlikte olmak. bir insanı yanınızdayken bile özler misiniz? ben özlerdim. hep benimle kalmasını , nefesini her anımda hissedebilmek isterdim.
Nafile!
artık çok geç. önceleri hafiften başlayan soğumalarla ortaya çıktı bazı şeyler. ben okul gerginliği sanırdım. "geçecek, bir gün eskisi gibi olacağız". olmadı... uzun bir smsle ayrıldı benden. eften püften sebeplerdi bunlar tabii. hazırlandığım bölüm bile buna dahildi hatta. oysa ben her şeyden vazgeçmeye razıydım. adımdan, soyumdan, dinimden ve doğrularımdan... en yakın arkadaşına aramızı bulmasını istediğimde azarladı beni. "senden daha iyi birisini buldu sen artık bir hiçsin" dedi. bekli haklıydı. ne manken gibiydim ne de çok zengindim. ama sevdim be sevdim anasını satayım. sevdim ve cezam onu kaybetmek oldu. onun o altın rengi saçlarında ellerimi dolaştıramayacağım artık, keskin delici gözlerine bakamayacağım ve bembeyaz ellerini tutamayacağım. hayat ne saçma ama. sizin mutsuzluğunuz başkalarının mutluluğu oluyor, olsun. en çok koyanı ise bir daha asla mutlu olamayacağınızı bilmek. bu da benim lanetim. her şeye rağmen, beni bırakmasına rağmen onu sevmek hem de her şeyden çok...
