her şey ölçülü olduğu takdirde güzeldir. ne çok kıskanmamak ne de kıskanmanın bokunu çıkarmak. zaten olgun bir erkek ve kadın bunun ayrımını bilir ve o ayarı tutturur.
onsuz yapamayacağın ya da hayatında o olmayınca mutsuz yaşayacağın birini kaybetmek istemezsin. bu durumda kaybetmeyi göze alamadığın varlığı kafi miktarda kıskanırsın. eğer kıskanma sıfır düzeydeyse pek bişey ifade etmiyorsun demektir en yumuşatılmış ifadeyle.
kararında olunca güzeldir.her şeyde olduğu gibi bunda da bokunu çıkartmamak lazımdır ki karşı tarafı boğmasın.sahiplenmek demek, ait olmak demek sahibi olduğunuz anlamına gelmez, gelmemelidir de.işte bunun ayrımına varabilmektir mesele.
kendine güven örneğidir, ayrıca sevgilinin de bu beni kıskanmıyo, yoksa beni sevmiyo mu dememesi gerekmektedir kanımca. ama öküz olmayıp sevildiğini de hissettirmek gerektir tabi. kıskanmak falan bunlar basit insanların yapacağı işlerdir.
