yapılabilecek en büyük aptallık. biri için tüm eşinizden dostunuzdan olursunuz, çevrenizde kimseyi bırakmassınız. bunun pişmanlığını ilişki bittiği zaman anlarsınız. halinizi anlatacağınız bir kişiyi bile bulamayınca anlarsınız !
saçmalığın daniskasıdır. hadi eş, dost, arkadaş, aile olsa bir nebze de, yarın öbür gün muhtemelen seni bırakacak, çıkarcı ve zaman öldürme amaçlı birine fazla ilgi göstermek bile insanın kendi kişiliğine hakarettir. gidin doğru düzgün insanları hayatınıza sokun sizde.
Sevgiliyi hayatının merkezine koymak onu bir adım ayrılığa yaklaştırmaktır. Planlarını ona göre yapar, o ne isterse o olsun ben böyle mutlu oluyorum dersin. Belki içten içe onu kaybetmemek için sevdiğinden yaparsın, yeri gelir bu yüzden aileni arkadaşlarını ihmal edersin. Ancak sen onu hayatının merkezine koyduğunda tüm şımarıklığıyla senden sıkılır, sonunda çeker gider. Gittiğinde onu hayatının merkezine koyduğunda çoğu güzel şeyi kaçırdığını, kendin olmaktan bile çıktığını görürsün. Işin özü asla yapılmaması gereken davranıştır.
sadece sevgili değil hiç kimse hayatın merkezi yapılmamalıdır. insan bu, yaşadığı olaylardan etkilenip değişen karmaşık bir yapı nihayetinde. kimin ne yaşayacağını ve ne yönde değişeceğini bilemezsiniz. merkezinizi daha sabit zeminler üstünde temellendirmeniz tavsiye edilir.
normal falan değil karşı tarafa eziyet etmektir. sevgilisi, eşi oldun diye hayatına sahip olmuyorsun bu insanlara biraz özgürlük tanıyın her dakika başından ayrılmamak normal değil.
