Kalbinde bişeylerin uçuştuğunu hissedersin sonra gözlerinin önüne o gelir hafiften yaş dolar gözlerine sonra telefonuna sarılırsın arasan mı aramasan mı bilemezsin öyle beter bir durum işte.
ölüm gibidir. ölmüş gibi. o yüzü unutma korkusu, kalbe yük olur. artık çok geçtir. dönüşü yoktur. ne onun süslediği zamana dönebilirsin, ne de yeniden görebilirsin. onu birdaha asla göremeyeceğini bilmek, göze zulüm etmekten başka birşey değildir.
öyle bir özlenir ki sözlük. sarılıp kokusunu içine çekmeyi, onunla gülmeyi, ağlarken gözyaşlarını silmeyi, gülerken onu seyretmeyi.. her köşebaşından dönerken karşına o çıkacakmış gibi, her kafede birazdan o içeriye girecekmiş gibi, sanki şimdi kapı çalacakmış gibi.. öyle bir özlersin ki sözlük, geceleri yastığın sırılsıklam olur gözyaşlarından. öyle bir özlenir ki, nefes alamazsın ara ara. yokluğu dalgalar halinde yayılır üzerine. kollarında ölmeyi düşleyecek kadar özlersin işte.
elinizde olmayan, sizi de rahatsız etmeyen bir duygudur. yaşlanmanız pahasına günlerin daha hızlı geçmesini istersiniz. ondan gelecek her harf tanesi altın değerindedir. (1 çeyrek altın = 158 tl) hep yüzündeki harika tebessümle gözünüzün önünde canlandırırsınız. bitkin, yılgın, yorgun, umutsuz olarak asla düşünmezsiniz. öyle olacağına ihtimal bile vermezsiniz ki. bu özlem de hiç bitmemeli. sabah işe gitmek için evden çıkarkan başlamalı özlem. afedersiniz tuvalete girerken bile başlamalı bu özlem. bakkala ekmek almaya giderken adımınızı dışarıya attığında bile başlamalı. rusa, pardon rusya'ya iş gezisi için gittiğinizin ilk dakikasında bile ona duyulan özlem içinizi kavurup yakmalı.
