bir günde 7 adet finalin mi size, sizin mi finale gireceğinizin meçhul olmasından dolayı uyumadığınız bir gecenin gündüze erdiği vakit, güneşin tekrar batı yamaçlarını öpmesinden sonra "anski 7'si bitti kaldı 4, anski 7'si bitti kaldı 4, anski 7'si bitti kaldı 4" şeklinde düşünceler tekerrür eder zihinde. akşamın bilmem kaçı olduğunu bilmediğinizi farkettiğiniz anda evinize girer, ders çalışmaya başlarsınız yemek bile yemeden. hayatı boyunca hiç ders çalışmamış mevzu bahis şahsın ders çalışma sebebi de geçiş yapıp, kız arkadaşıyla aynı okulda okumak idir. amma velakin 7 finalin götünüze erdiği geceyi 4 finalin götünüze ereceği geceye bağlarken tanrının elleri, gelir o mesaj; "ben senden ayrılmak istiyorum."
normal olandır. terk etmenin zamanı yoktur ki. final haftası bitince de "yeni rahatladı keyfini bozmıyım" diyebilirsiniz, sonra sevgililer günü yaklaşıyor yılın en romantik zamanı. amanın sonra mart geldi. mart'ta sevgilisiz kedi bile olmazkene nerede kaldı sevgiliyi bırakmak. nisanda gelir hobaa bahar modu. çiçekler açtı, güneş ısındı romantizmi. yaz gelir, hacı yaz da manitasız geçmez kaygısı. kış gelir aynı tantana. mevzu odur ki ayrılığın her türlüsü kötüdür ve hep terk edemediği ve edilmemesi gereken bir dönemdedir insanoğlu.
