beni seviyor musun, beni özledin mi, bir saattir beni neden aramadın, neden arkadaşlarınla çıktın, neden bana eskisi kadar vakit ayırmıyorsun, beni artık sevmiyor musun, sence ben eğlenceli miyim, sence ben güzel miyim, şurdaki kız ne giymiş gördün mü * diye uzayıp giden sorular silsilesiyle çok kolay yapılabilecek eylem. sevgiliyi hayattan bile soğutur.
aşkın hangisi sağlamdır? ilk görüşte aşkmı yoksa yavaş yavaş tanıdıkça olunan aşkmı? öyle yada böyle aşık olursun farketmeden dipsiz bi kuyuya dalarsın sürekli sona gelip yere çarpıcam korkusuyla düşer durursun, her hata o kuyuda sana çarpan bir dal gibidir, sona yaklaştığını düşündükçe o dallar artar, başına başına çarpar ama o kuyuda diğer sevgili vardır o senden sonra düşer, senin kırdığın dallar çarpmaz ona, acıtmaz..
sevgili olmak kolay işte zaman hem ilaç hem zehir olabilir, yapılan herşeyden, sorunlardan, kavgalardan, paranoyakça şüphe etmeye başlarsın artık hep hatalı benmiydim diye, o nasıl hiç hatalı olamaz. artık ne yapılıyorsa o hafıza denen sonsuz evrende bir oraya bir buraya çarpmaya başladığında dinamitleri döşemişsindir farketmeden ilişkinin köküne. sevgi biter, saygı biter ve facebook tan eski sevgilinin resmine bakmak başlığının altında oyalanırsın. şuan sevgili kesinlikle bıktı.
