alışkanlıkları aynı iki insandan birinin, yalnızlığını sona erdirip zamanı diğeriyle birlikte geçirmesidir. maskelerin çoğaldığı toplumda zararsız bir arkadaşlık kurmaktır.
biri birine aşık olur, öyle aşık olur ki içten içe yanan bir köz gibi ya da henüz sönmemiş yanardağ gibi. aşık olan kişi bu aşkı içinde yaşar önce an gelir, karşı taraf öğrenir.
karşı taraf sevilmenin ve beğenilmenin verdiği mutlulukla sevene karşı bir sempati besler önce. karşı tarafı kırmaya ya da reddetmeye gönlü el vermez hele bir de onun da gönlü boşsa; bu tek yönlü aşk bir gönül yarenliğine dönüşür.
insan ister istemez kendini karşılık beklemeden seven ve aşık olan birini önemser ve sayar. nasıl saymasın, kendini seven birini saymamak bir bakıma kendini saymamaktır*.
zaman geçer. iki arkadaş sevgili olurlar. aşık olan taraf aşkına karşılık bulmanın sevinciyle hayata daha bir mutlu bakar. aşık olunanın gönlüne sevgi tohumları çoktan atılmıştır. o da tanıyarak aşık olur sevgilisine. öyle ki bazen bu aşk diğer aşktan büyük olur. çünkü bu aşk yaşanmışlıklardan kuruludur. diğeri gibi platonik ya da hayali umutlar barındırmamaktadır. gerçektir.
herkes böyle bir aşk ister tabi.
güzel bir kız, yakışıklı bir adam ve her birinde karşı tarafı etkileyecek bir parça zeka pırıltısı. tüm mesele uyumdur. uyum dediğin bir elmanın iki yarısıdır. biri yeşil diğeri kırmızı elma olabilir. diğerinin varlığında buluyorsa kişi kendini boşuna aşkı aramaya gerek yoktur. işte aşk orda tam içindedir.
sevgiyi kalpte büyütmektir. aşkı ilk günkü gibi, onun elleri başka elleri tutsa da ve metroda, okulda, dışarda herhangi bir yerde karşılaşılıp yanındakine saygıdan dolayı selam verilmese de heyecanla yaşamaktır. saplantı içerisinde sessizce sevmektir koskoca bir umudu, çaresizce.
denemeye değmez. bir de aşıkmış gibi fedakarlık yapar insan. sonra ilişki bitince değmeyen, aşık bile olmadığın birini sevdiğine, sevmeye çalıştığına yanarsın. bir de sevdigini bulamiyorsan buldugunu seveceksin derler. kazık yediğinde daha üzülmek için mi. aşıksan üzülüyorsan bile kazançtır.
çünkü aşk kar zarar oranı olmayan yegane şeydir. kasa hep doludur.
sevgiliye aşıksan sev, aşkın belki sevgiye döner. ama sevgin aşka dönmez öle hayal etme. çünkü aşkın 4 hali vardır. sevgiden aşka dönmez. vefaya döner. o da karşındaki insansa.
aşktaki gibi gözünüz kör değildir. onu artı ve eksileri ile değiştirmeden kabul ettiğinizin göstergesidir. aklınız mantığınız yerindedir. herşeyi en yalın haliyle görebilmek ve sevdiğiniz kişiyle sevginizi doyasıya yaşamanıza sebep olan durumdur. aşkın gelip geçiciliği sevginin ise kalıcılığı düşünülecek olursa en sağlıklı olandır.
gönül ulaşamadığına aşık olur. hep imkansız dallara bağlanır. hangi aşık kavuşmuş ki? sende olmayan üstün özellikleri vardır aşkının. sevgiliye olan sevgi derin bir sevgidir, aşk kadar yüce olabilemez.
kişi ya geçmişi unutmak için birilerine sarılmak tutunacak bi dal bulmak ister ya da yavaş yavaş aşık olunucağını düşünür..
ama eninde sonunda biter bu ilişkiler arkadaş kalınır. (bkz: tecrübe)
en güzelidir.aşk mantık kabul etmez kapar gözünüzü aşk bitince şemsiye açılmaya başlar.hangi şemsiye mi?göz*ünüze giren şemsiye.aşk biter ama sevgi daim kalabilir.
hoş değildir. çünkü her an başka birisine aşık olma ihtimali vardır. bu da sevgiliyi üzmek anlamına gelir. herkes birbirini sever, ama herkese aşık olunmaz. sevgili dediğin aşkı en güzel haliyle yaşatacak olandır.
Durum kurtarma psikolojisi. Zamanla sevmeye evrilir derler. Acaba cidden öyle midir bilinmez fakat aşkla sevmenin yeri her zaman ayrıdır gibime geliyor. Açık uçlu bir başlık.
