bağırıp çağıran sevgilinin karşısında dudakları titreyipte, gözleri dolduran yaşlara artık daha fazla engel olamayıp, o ilk gözyaşı gözden düşüp, yanaklarda süzülüp , o tuzlu tat dudaklarla buluştuğu zamandır ki sevgiliyi kendinden eden , hay dilimi eşşek arısı soksaydı da bağırmaz olaydım efekti verilesi durum.
mutluluktan degilse sayet, insanın uzunca bir sure kendinden nefret etme nedenidir ama varlıgıda yokluguda bir, cok da umrumda degil tavrındaysanız , bırakın sevgili sıfatını bir insanı uzup aglattıgınız icin bile iciniz sızlamıyorsa insan olamanın gerektirdigi duyularınızı bir kere daha dusunun derim.
