ileride askerlik hatırası olarak hatırlamaya ve anlatmaya utanılacak bi olay. şu an bu vukuda yerinde olmak istemediğim kişileri birden düşündüm de; en olunası kişi yine manita. * garibim asker yolu bekliyo. bilmiyo ki pembe teskereyle yollayacaklar adamı. en olunmaması gereken kişi ranzanın paylaşıldığı kişidir. burda aldatanın nasıl bir ruh halinde olduğu da belirsiz. abazalıktan, ranza arkadaşını, yıllardır aynı yatağı paylaştığı kız arkadaşı sanmış olabilir bir anlığına. ya da askerlik hakikaten psikolojisini bozmuş olabilir. yardıma ihtiyacı olabilir. ama bence bu yardımı revirde aramamalıdır. yoksa olacaklardan tek sorumluyu genel kurmay başkanı gibi gösterebilirler. bir bok yiyemez yani. olurda yakalanmadan yırtarlarsa * kendilerini ne kadar şanslı hissederler bilmem. ama bi anlık gafletten bundan sonraki yıllarını bir gay gibi geçirmek zorunda kalabilirler. **
